Adres

Dit is het e-mail adres

      tnsvndnbrg@gmail.com

Doe je best!!!!!

Eerste stop

We rijden noordelijk, maken geen kilometers, maar doen er toch tot de middag over om in Pai aan te komen.
Een kleine provincistad met een groot toeristengehalte. We vinden buiten het stadje een rustig resort, met een prachtige ,,zen-tuin,, en boeken een huisje voor de nacht.
We gaan shoppen en het stadje bekijken.  Allemaal leuk.

Je snapt wel dat ik het hartstikke leuk vind om reakties te krijgen. Nu hoor ik dat het sommige niet lukt om dit op de blog te doen. Daarom geef ik hier het e-mail adres van m`n notebook, dan kun je daar ook een reaktie op plaatsen.
Ik kijk er naar uit, Tons

Op reis

Zo te zien gelooft zoon niet dat het goed gaat.
Maar zelf heb ik er alle vertrouwen in, we gaan een weekje op reis.
De spullen zitten in de auto, de tank is vol en de bestemming is Birma of Mayanmar, zoals het al jaren heet.
Of we toegelaten worden is nog een vraag, misschien lukt het niet. Maar dan hebben we het tenminsste geprobeerd. Om dit te weten te komen, willen we naar de grens rijden en daar informatie in te winnen.
Ook weet ik niet of de blogs goed verstuurd kunnen worden.  Je merkt het vanzelf wel.
Sawadee kha !!!!!!!
Tons

sleutel-hangers

 Wij reden de berg af om onze voorraad aan te vullen en zagen langs de kant van de weg, strengen te drogen hangen. Nieuwsgierig als ik ben, stopte ik mateen om te kijken. Het bleken strengen hennep te zijn die in de kleuren rood en oker geverfd waren. Erachter stonden wat afdakjes met werkende mensen eronder. Wij mogen binnenkomen. Zij maakten van ronde houten ballen, allerlei leuke figuurtjes. Brandweernan, verpleegster. Michael Jackson etc.
Sommige dames, boorden gaten voor de ogen, andere maakten gaten in het hoofd en duwden het geknipte hennep erin. Er werd geschilderd en kleertjes geplakt.

 Hier een bak met onafgemaakte monkey`s. Het is allemaal even leuk wat ze maken. Je zou zo het spul aan de man gaan brengen in Europa.

En als je ziet onder welke arbeids-omstandigheden er gewerkt wordt en wat een plezier iedereen heeft. Het was geweldig om daar even te mogen kijken. En we hebben nog een poosje met de Egelstalige bazin staan praten, die ons natuurlijk een paar duizend sleutelhangers wilde verkopen. Ik heb het maar bij tien gehouden.
Tons

Lelie`s II

 Gisteren heb ik het èèn en ander laten zien, over hoe de bloemen verzendklaar gemaakt worden, maar je wilt wel weten hoe zoiets in de bloei komt.

De bollen komen ingevroren in containers in de haven van Bangkok aan. Dan worden de containers per auto naar het noorden gereden. Het laatste eind de berg op is het zwaarste. De weg is steil en erg bochtig, er rijdt ook een truck mee, om de oplader door de bochten te trekken. Alles wordt meteen bij aankomst in een vriescel gereden en daarin bewaard.

Als de tijd rijp is om ze verder te laten groeien, gaan ze in kisten in de koelcel en dan komt er een spruit op. Na een week of drie gaan ze in de grond,  in schaduwkassen en begint de groei pas goed.

Na een paar maanden zitten de bloemen erin en kan de pluk beginnen.
Hierbij een paar bloemen van een mindere kwaliteit. Maar ik zag zo snel geen lelie`s in bloei en heb deze maar gekiekt. Laat m`n zoon het maar niet zien.
Tons

In de lelies

Onze hulp is ingeroepen, om te helpen in de bloemen. Omdat èèn van de dames bevallen is en een ander voor zichzelf begonnen, is het bloembindersbestand wat ingekrompen. Zo kan ik m`n ouwe stiel weer eens beoefenen. De technieken zijn enigzins veranderdt en in de tijd dat ik bij m`n ouders werkte, was de leliebloem nog niet in zwang. Er is extra drukte en veel aanvoer vanwege, Valentijn. Ook hier is 14 Februari een dag van denken aan je geliefden en hen verwennen met een bloemetje. Het is nog redelijk vroeg om hiervoor aan het snijden te gaan, maar deze bloemen kunnen lang bewaard blijven in de koelcellen. Vandaar dat de overproductie al gestart is. Ons werk bestaat uit;  de geboste bloemen in cellofaan te verpakken, daarna in emmers te zetten en de naam en maat erop te schrijven. Soms zijn de bossen zo lang, dat ze boven de kleine vrouwen uitsteken en moeten zij hun armen hoog opheffen om de bloemen van de grond te houden.
De geur en de bedrijvigheid roept allerlei herinneringen bij me op en ik geniet intens, tussen al dit moois.
Tons

Kerkje

Zondagochtend ging ik eens kijken of er een mis was in het Katholieke kerkje, wat verleden jaar gebouwd is in het Hmongdorp. Omdat de deuren openstonden, kon ik zien dat er mensen binnen waren. Wat aarzelend ging ik naar de deur toe. Men reageerde spontaan. Er werd gewenkt, dat ik binnen moest komen en iemand pakte een plastic stoeltje voor mij. Toen ik ging zitten, werd er luidruchtig geaplaudiseerd. Daar krijg je toch spontaan een rood hoofd van! Ik had het hart niet om er weer uit te lopen, dus besloot te blijven. De kerk was leeg op een schoolbord na, daar stond een mevrouw naast die iets vertelde (een preek misschien?). Hierna kwamen er stuk voor stuk mensen naar voren die iets te zeggen hadden. Aan hun ogen en gebaren te zien, waren het spirituele belevenissen. Ook hier werd voor geklapt. Toen kwam er een jonge vrouw met gitaar, zij speelde en zong en iedereen zong en klapte in de handen. Het klonk goed.
Ik had de tijd om. om mij heen te kijken. Een oudere dame zat te borduren, een oudere heer, liep geregeld naar buiten om te roken. Een stuk of wat kinderen liepen in hun blote kontje door de kerk, al met al was het een gezellige boel. Toen de zak met een stok eraan langskwam, was ik toch blij dat ik m`n portmoneetje bij me had en daarna kon ik met goed fatsoen de kerk uitgaan. Ook dit ging weer gepaard met applaus.
Het is een bijzondere ervaring, dat bij een volk wat voornamelijk uit animisten bestaat, het Katholieke geloof er toch ingebracht is. Volgens mij het werk van Missionarissen.
Tons

Monnik

Deze monnik die bij de tempel woont, is de bladeren aan het verbranden, die hij in zijn grote tuin bij elkaar geveegd heeft. Hij houdt het stukje grond bij waar de tempel op staat. Dit is voor Thaise begrippen een heel eenvoudige tempel. Er staan wat hutten omheen waar soms andere monikken in verblijven. Af en toe is er een ceremonie. Ik ben daar wel eens bij aanwezig geweest. maar het is saai en duurt lang. Dit komt natuurlijk door de taal die ik niet begrijp. Ook het langdurig op de knieen zitten op een betonnen vloer, houden wij westerlingen niet lang vol. Maar je voeten naar Boedha gericht houden is erg oneerbiedig en verboden. Ook de mantra`s die gezongen worden duren lang en zijn eentonig. Maar hun suk land is naast het bedrijf , van de Familie en ik loop daar graag doorheen, er staan prachtige grote bomen, er is een vijver en er heerst een serene rust. Een goede plek voor meditatie of rust.
Tons

Hmongfeestje

Er is feest op het schooltje naast ons. Vanwege mijn slechte comminucatie in de Hmong-taal, weet ik absoluut niet waarom deze blijde kinderen feest vieren. Zij doen moderne dansjes, met een hoog K3 gehalte en zingen liedjes in het Thais en hun eigen taal.

Ook spelen zij diverse spelletjes met handgemaakte spelen. De Hmong kinderen in hun traditionele klederdracht en de Thaise kinderen in gewone kleding, wat bij deze kindertjes hun pyama is. Waarschijnlijk vanwege het budget.

Aan het eind van de festiviteiten krijgt iedereen een bordje rijst en waarschijnlijk gaat het mooie pak direct uit, thuis aangekomen, want in de hutten is het verre van proper.
Tons

Offertje

Hier rijden we door het chaotische verkeer van Chiang Mai. Maar zijn, zoals alle Thaien beschermd  door ons ,,offertje,, wat aan de spiegel hangt. Dit is ook wel een beetje noodzakelijk, want om ons heen racet de Thaise versie van het familie-vervoer voor het hele gezin; de brommer met vijf mensen erop(een Vader die met de ene hand rijdt en met de andere een pasgeboren baby tegen zich aanklemt, terwijl Moe met haar strakke sarong in amazone-zit, haar twee andere kinderen behoedt van in het verkeer storten. Dit alles zonder helm, met een rotgang. Stel je nu honderden van deze door elkaar zigzaggende tweewielers voor. En je hebt een goed beeld van het verkeer in een grote stad in Azie.
Je begrijpt wel dat dit alleen kan met een bloemenslinger aan een lintje, die je bij elk verkeerslicht kan kopen voor 15 bath.
Overigens valt het wel op, dat wij relatief weinig ongelukken zien op de wegen.
Tons

Huizenblok

Waar verleden jaar nog flink gebouwd werd, is nu een serene rust. Er staat een vrolijk oranje huizenblok.
Naar onze begrippen zijn het piepkleine woningkjes. Maar voor de Birmanen, of zoals ze nu heten, mensen uit Myanmar, is het een weelde.Er is een  ruime kamer, een badcel en een vuurplaats buiten, achter het huis onder de luifel. Desondanks is er nog maar èèn bewoond, de rest staat leeg. Dit heeft te maken met geesten. Geen geest te zien, denk ik dan. Maar hun leven wordt beheerst door goede en kwade geesten en dit is allemal nog te nieuw, te clean. Ook zijn er te weinig werknemers op het ogenblik. maar dit kan over een week weer anders zijn. Twee dagen geleden is er een Birmavrouw bevallen en nu is haar man ook een week vrij, om haar te helpen. Zoon heeft hen met de grootste spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar al spoedig een  dochter geboren is. Maar zij wonen nog gewoon in een hutje in het bos. De Moeder mag een maand haar hut niet uit en zit met haar buik naar het vuur  gekeerd. Ook dit heeft een betekenis, maar daar weet ik nog niks van.
Tons

Oud houten huis

Zoon heeft met zijn vrouw een appartementencomplex in de stad. Hierin zitten ongeveer 20 kamers die hij verhuurt aan mensen die in de stad werken. Achter dit gebuw kwam een stuk grond met een oud huis erop te koop. Om wat parkeergelegenheid te creeren, hebben zij dit aangekocht. Hier zijn we even gaan kijken, wat levensgevaarlijk is, gezien het feit dat wij beide dol zijn, op oude huizen opknappen. Visueel dan! Vooral A. is er een kei in, het bedenken van mogelijkheden. Zij zocht ook onmiddelijk papier en een pen in haar tas en ging aan de slag op het papier.  Er kwam een plaatje van een huis tevoorschijn. En zoon en zijn vrouw zitten nu met een probleem erbij. Verbouwen of platgooien?
Tons

Lekkertje

Het is nacht en je moet erg nodig naar de badkamer,je hebt geen zin om het licht aan te doen, op de tast doe je wat je wilt doen. In de ochtend ga je dezelfde handeling weer verrichten. Maar nu is het veel lichter. Dan sta je ineens oog in oog met deze lieve schat. Twintig centimeter in doorsnee, maar liefst, met poten zo lang als een nieuw potlood. Maar met een tekening op zijn rug, fantastisch! Hij zal ongetwijfeld een naam hebben. Maar ik weet niet of ik wel zo nodig moet weten, of hij vredelievend is of niet, dus zoek ik het niet op. Tons

Noesse in de titelrol

Ze is er weer, onze bejaarde harige chiantifles op pootjes. Ook wel eens ,,peermodel,, genoemd.
Zo gauw zij weet dat het huis bewoond is, neemt ze er haar  intrek in  Hiervoor moet ze van kantoor, hier naartoe verhuizen, een afstand van 100 meter.  Omdat iedere inspanning haar vreemd is, wacht zij totdat er een brommer deze kant op gaat, van èèn van de familieleden. Laat zich op de zitting tillen en lift mee onze kant op. Daar vleit ze zich op de beste stoel, liefst met twee kussens en slaapt 23 uur per etmal. Het andere uur gebruikt ze, om ieder uur even te gaan dineren. Maar ja, iedere keer lopen naar je bakje, kan erg vermoeiend zijn en dan moet je weer wat uitrusten.  Maar voorlopig ligt ze hier prima en ik geniet ervan.
Tons

Taartjes eten

Hoe lekker ik rijst, groenten en fruit ook vind, af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan en ga heerlijk westers, taartjes eten. Deze vitrine was 20 jaar geleden nog ondenkbaar in Thailand. Nu zijn er diverse restaurantjes waar er echte koffie gemaakt wordt en ook een paar heuse banketbakkers. Wij hebben een zondige plaats gevonden in Chiang Mai,, waar de meest verrukkelijke taarten gebakken worden in ,,Mai bakery,,.  A. stilt haar lusten met een Schwartwalder Kirschtorte en ik ga me te buiten aan een sinaasappel-bavarois-punt.  Even geen Dokter Franck.  Onze arts heet nu .........Mai Bakery!!!!!   We weten het zeker:  het duurt niet lang, dan gaan we weer!
Tons

Interieur

Op veler verzoek, even een blik in ,,het home,,
Rechts staat de kachel gemaakt door zoon van een lege grote gasfles. Voor de avonden onmisbaar door het lekkere houtvuurtje wat wij er in stoken
Op de achtergrond, te bereiken door het trapje, slaapkamer ,,1,, en niet zichtbaar, daarnaast de tweede slaapkamer.
In het midden op de achtergrond de buitendeur naar het overdekte terras.
en links daarvan ons keukenblok.
Voor de rest staat er nog een houten bank met kussens en een tafelje.
Vanochtend hadden wij een gast in huis, in de gedaante van een hele grote 20 centimeter brede nachtvlinder.
De kat Noesse wilde hem wel als ontbijt, wat ik niet z`on goed idee vond.
Het was een hele toer om hem buiten de deur te zetten.
Ik heb nog geprobeerd om een foto te maken, wat niet lukt, met z`on beweeglijk beest.
Tons

Kraamkamer

Tijdens het graven voor de paal van de sateliet-schotel, moest er een heuvel van de termieten opzij. Deze werd doormidden geklieft en het binnenste blootgelegd. Er werd meteen ijverig gesjouwd met eieren, om deze elders onder te brengen. Het blijkt een kraamkamer te zijn, waar het wemelt van de eitjes en peuters Het is een prachtig labyrinth van gangen en vertrekjes in een heel andere kleur aarde.
Dit is zomaar een kijkje in de natuur van dit prachtige land, waarin wij te gast zijn.
Ondertussen zit onze eerste week erop, een week die voorbij is gevlogen. Het huisje is ondertussen weer om ons heengegroeid en de tuin weer fleurig gemaakt.
We zijn alweer regelmatig naar de stad geweest, om te kijken naar allerlei nieuwigheden, die men voor de toerist aan het maken is. Zoals kleding en snuisterijen gemaakt van handwerkstofjes, balletjes, kralen en belletjes.
Ik koop stof om gordijnen te laten maken, voor in de slaapkamers, want de ouwe rolgordijnen hebben het begeven.
Tons

Geestenhuisje

Voor ons huisje staan twee geestenhuisjes. Waarom dit er twee zijn, dat weet ik niet. Wel weet ik nog, dat die ene geplaatst is. Toen het huisje verbouwd is, om het voor mij bewoonbaar te maken, kwam het opperhoofd uit het dorp om het in te zegenen. Hiervoor moest er eerst een varken geslacht worden. Dit varken stond in een krat naast de huisjes en het opperhoofd heeft hierbij allerlei gebeden opgezegd. Ook werden er allerlei gekleurde linten om de huisjes gedrapeerd. Ook ik kreeg een bandje om mijn arm, met de nodige gebeden erbij. Daarna werd het varken boven een vuur geroosterd en opggegeten door het personeel, wat er een groot feest van maakte met bier en dans. Dit is alweer een jaar of zeven geleden en de opvolgende jaren, kom ik iedere winter hier een paar weken doorbrengen. Hoor ik hier wat gegrinnik van het thuisfront?  Nu ja, zes weken in totaal.
Tons

Schotel-antenne

We hebben het voor elkaar We hadden zeker zo zitten zeuren over een schotel op het dak, dat zoon er een beetje bah, van werd. En jawel hoor, in de vroegte kwam er een technicus aanrijden en begon z`on ding te instaleren. Toen hij eindelijk
alles voor elkaar had, was er maar matig geluid. er werd besloten dat er een maat groter moest komen. Laat die nou net toevallig bij de familie in de tuin staan en overcompleet zijn. Een ploegje mannen op de pick, naar de tuin gereden, de schotel van de consolle gesloopt en bij ons een nieuwe paal de grond ingespit, want deze was te groot voor op het dak. En..........ja wel hoor, ontvangst. Prachtig dat je 10.000 km. van huis, Erwin Krol en Mathijs van Nieuwenhuizen bij je in de huiskamer hebt. We zitten ook met open mond, de hele avond voor de kast. Het nieuws op te slurpen  Heerlijk!  Nu nog een vloertje gestort, rondom de paal en je zult mij niet meer horen.
Tons

Ik heb een tuintje naar mijn hart

Het is iedere keer weer een verrassing om de tuin te zien. Is het niet verdroogt? Is niet alles weggespoeld in de regentijd? Is niet alles overwoekert door onkruid?
 Nu heb ik wel een voorrecht dat zoonlief dichtbij woont, maar die heeft het altijd zo druk, daar kan ik niet vast op rekenen. Het valt weer alles mee! Het is gemaaid, het onkruid s verwijdert en zo te zien is er zelfs gesproeid. Wel is er veel weggespoeld, maar dat is de natuur, die soms wat roekeloos tekeergaat in deze streken.
 We gaan naar de stad, waar een gedeelte is, waar alleen planten en bloemen verkocht worden. De ene stand na de andere, vol met bladplanten, bloeiende en waterplanten. Je wordt er zo hebberig van, zeker als je de prijzen ziet. We gaan dan ook met een auto volgeladen op huis aan. Ze hebben bijna allemaal een plaatsje gekregen in potten en bakken en het ziet er meteen fleuriger uit.
Tons

Nachttrein

We kiezen de nachttrein om in Chiang Mai te komen, 800 km. Noordelijker.
Een heel speciale ervaring. Een beetje Transsiberian expresse-gevoel, niet dat ik daar ooit in zat. Maar met een groot voorstellingsvermogen kom je een heel eind.
Om 18.00 uur vertrekken we en we zijn al ruimschoots van tevoren op het station, waar we ons met de tuk-tuk heen laten brengen. Eerst hebben we vijf gewone taxi`s gevraagd, maar niemand wilde naar het station, we denken geen interressante rit  voor hen, of zo.
Het is een treinreis van 14 uur, maar we zitten luxueus en er wordt gevraagd door onze coupebediende, hoe laat en wat we willen eten. Om 19.30 uur wordt er een tafeltje uit de vloer getoverd en ons diner wordt erop gezet. Ook komt er later een jongeman onze bedden uit het plafond halen en opmaken. Mooi blauw gordijntje ervoor en pitten maar.
De volgende ochtend om 6.00 uur gaat alles weer vice versa en na het ontbijt zijn we op het station waar zoon met zijn dochter ons op staan te wachten en meenemen naar een banketbakker voor heerlijke taart en koffie.
Tons

Long-Tail-Boat

Omdat we beide niet zo dol zijn van stinkend verkeer, verkiezen we , alles op het water te doen. Niet ver van ons logeer-adres is een opstapplaats van de watertaxi.. Een uitvinding!!!!!! Voor een ieder die naar het werk, school of winkel wil en niet ver uit de buurt van de ,,Chao Phraya Rivier,, moet zijn, maakt gebruik van dit vervoer. De boot komt met een sneltreinvaart op de steiger af, degene die eraf willen, springen snel op de steiger en je moet rap zijn om erop te springen, want hij vaart meteen weer weg. Voor 14 bath kun je gaan tot waar je wil. wel moet je weten welk nummer de pier heeft waar je eraf wilt, anders moet je weer op een boot wachten die in tegenovergestelde richting gaat.
Ook kun je een longtailboat huren. Dit zijn smalle lange boten, met een oude vrachtwagenmoter erop, die met een aandrijfstang de vin in het water laat draaien. Zij vliegen met een bloedgang over het water.
Wij huren z`on sneheidsmonster en gaan de kanaaltjes op aan de andere kant van de rivier . Deze klongs zijn het Venetie van deze kant van Bangkok, Thonburi genaamd. We zien grote watervaranen, die verdraaid veel op krokodillen lijken. Vrolijke mensen zwaaien gedag vanuit hun huisje. Een parlevinkster komt langs, om ons een verfrissing aan te bieden . De wind waait door onze haren en het water spettert in ons gezicht. Een heerlijke tocht.

Tons

Fietsen in Bangkok

De Hollander, Co van Kessel die al jaren in Bangkok woont, heeft een fietstour-bedrijf opgezet. Onder een hotel stalt hij de fietsen en via internet kun je een tour bij hem bestellen. Je kunt kiezen uit verschillende afstanden en tijdsduur. Wij kiezen voor een rit van drie uur. Door de markt, door nauwe straatjes, over de rivier en weer terug. Het was enig! Frapant is dat er alleen maar Hollanders meegingen, met alle ritten. Onze gidsen spraken al een aardig woordje ,,Dutch,, Zo starten we met ,,achter mekaar,, En als de luifels van de winkels erg laag hingen was het ,,denk om je hoofd,, Bangkok bekend om z`n drukte, trapte meteen op de rem, omdat er twee in het geel geklede jongelui met fiets en zwaaiend met hun pet de verkeersweg oprenden
Wij konden dan gerust rustig oversteken en zoal bij Mozes in de film, sloot het verkeer achter ons weer aan.
Het waren wiebelige fietsen en doordat ons pad, vaak niet .breder was dan het stuur, moest je flink opletten
Veel gezien. heerlijk gefietst, diverse keren een verfrissing gehad onderweg en allervriendelijkste jongelui als gids. Een aanrader!  Kijk eens op internet. Fietsen in Bangkok met Ko van Kessel.
Tons

Shanti Lodge

Eerst in alle vroegte naar Toulouse, met wat tegengas in de vorm van autopech. Gelukkig konden we met de auto van A. verder en de pech moet later opgelost worden. Met een vliegtuigje uit de klasse ,,kleuterschool,, naar Amsterdam. Prima vlucht en heerlijk, om weer op vertrouwde bodem te zijn. Wel dik vijf uur wachten op een aansluiting naar Bangkok. Hoe klein onze eerste plain was, zo groot is dit luchtmonster. Maar.... niks aan de hand, Wat... nog nooit z`on rustige vlucht gehad. In de grote Thaise stad een taxi genomen naar een Geusthouse wat ik nog kende van weleer en daar begon de vermoeidheid flink toe te slaan, tja wat wil je, anderhalve dag aan het reizen.
Maar de sfeer, de geuren, de vriendelijk lachende mensen, het lekkere drankje, verse fruit en heerlijke vis, maken dat wij weer een beetje thuis zijn. Na een maaltijd met vrienden, die een paar straten verderop bivakkeren, zoeken wij ons bedje op in de lodge, slapen onze biologische klok een beetje bij en voelen ons ,,Super,,
Tons

Thailand! here we come

Het is gelukt! De spullen zitten in de koffer. Het gewicht klopt. De tickets zitten in de tas. Nu is het wachten op morgenochtend. We vliegen van Toulouse naar Amsterdam, waar we vijf uur moeten wachten op ons KLM toestel naar Bangkok. Het plaatje wat je hier ziet, bepaalt zes weken ons leven. Op het terras voor m`n huisje in de jungle. Wel met het moderne comfort van de laptop. Via een telefoonkaart in een dongel kunnen we meestal online. Zei het wat vertraagd, maar meestal een goeie verbinding. Misschien duurt het een paar dagen, maar dan hoop ik weer een blog te hebben. We blijven eerst nog een paar dagen in Bangkok. Daar gaan we fietsen met Ko van Kessel. Een man uit
Amsterdam die al dertig jaar in Bangkok woont. Hij importeerd ouwe fietsen uit Holland en gaat met toeristen een dagje op stap. Door de markt, langs binnenstraatjes. Eten bij de locals. Alles wat een beetje aanspreekt en niet te luxe is, heeft hij op het programma staan. Ik ben benieuwd.
Tons

Koffer pakken

Het is ieder jaar weer hetzelfde. HET KAN ER NIET IN !!!!! De hele week ben ik al stapeltjes aan het maken. Eerst, boeken. Want je kunt niet naar een land gaan zonder normaal ABC, zonder boeken. En voor zes weken heb je wel wat nodig. Ten tweede, D.V.D`s. want ik heb wel een t.v. maar ik kan de Thaise programma`s niet volgen, dan is een d.v.d.-speler ideaal. Ook teken en verfspullen gaan mee en kadootjes en puzzelboekjes. Niet te vergeten, brillen! Want ik ben net een mol, zonder leesbril. Ja en dan de kleding, het is gelukkig zomerkleding, dus niet zo zwaar. Maar toch. En, nu ga ik wat geks verklappen, weet je wat er ook in zit. Een klein elektrisch kacheltje,. Want we zitten hoog in de bergen en de avonden kunnen koud zijn. Het lijkt me heerlijk en die zijn in het hele land niet te vinden. Nou ja, morgen ga ik het weer proberen, met een beetje geweld lukt het misschien,
Tons

Nieuw begin

Zoals deze hazelaar alweer bezig is met zijn nieuwe jaar, zo gaat het bij mij ook.
Een aarzelend begin, tja je moet wel weer een beetje wennen aan zòn blanco jaar.
En effe geen goede voornemens. Die van het vorige jaar had ik nog niet eens allemaal afgewerkt.
Nee, laat het maar een beetje op z`n beloop. Hier en daar een beetje bijsturen, soms wat corrigeren en dan komt het allemaal wel in orde.
Ja, het klinkt erg eenvoudig en zo moet je er maar tegen aankijken.
Maar........zonder geluk vaart niemand wel.
En.......niet alle begin is moeilijk!
Tons