Foto`s van Oenisa

Met de auto van Papa 

en hieronder met Broer 

Chinees Nieuwjaar

Weer rijden we naar de grote stad en duiken het ,,China Town,, van Chiang Mai in.
Het wordt nu iedere dag een beetje warmer en zeker in de stad is dit goed te voelen.
Het stadsdeel is versierd met bogen en rode lampions en de Thaise Chinezen lopen er soms ook in feestkleding tussendoor. In de tempel hangt een wolk van wierook en er wordt flink geofferd en gebeden. Er zijn naast de vele winkeltjes ook marktkraampjes en af en toe wordt er vuurwerk afgestoken, maar niet te veel want de Chinees is een spaarzaam volk.
In de namiddag heb ik een afspraak met een jeugdvriend van mijn zonen, hij staat als leraar voor de klas en we gaan door middel van de ,,skype,, een gesprek aan. De leerlingen van Meester Bor, moeten met vragen, raden in welk land ik zit. Ik vind het spannend , maar de vragen zijn goed geformuleerd en het duurt niet lang voordat zij raden waar of ik zit. en aan de hand van een landkaart laat hij zien op welke plek  Mae Khi ligt. Geweldige manier om zo aardrijkskunde te leren. En ik beloof dat ik nog een keertje meedoe, maar dan vanuit mijn woonland.
Tons

Inhet meditatiecentrum

Oenisa

Wederom gaan wij weer naar de stad en nu om kleindochter Oenisa van het vliegveld af te halen. Omdat Teun gelijk de bloemen naar de klanten brengt gaan we met de bus en we leveren af bij de vrachtrijder, die een paar dozen naar Bangkok brengt, een bode die het bij klanten aflevert en nog wat bloemenwinkels. Dan blijkt haar vliegtuig nog in Bangkok te staan en wij moeten een hele poos wachten.
Het is heerlijk om deze studente na een jaar weer te zien en zij ziet er erg wereldwijs uit.
We babbelen heerlijk en eten in een westers Restaurant, wat kleindochter toch het lekkerst vindt. En komen erg laat op de berg aan.

Aan de wandel

Zitten we de ene dag in Chiang Mai in de meest luxeuse tenten, de andere dag stappen we de jungle in en zien weer het ware leven hier. Er lopen mannen met kapmessen en katapults, want de middagpot wordt nog in het bos vergaard. Men kapt bamboespruiten uit de grond of plukt blaadjes van planten of bomen. Ook wordt er wel een vogeltje uit de boom geschoten, maar de vleesconsumptie is klein. een handjevol gehakt vlees bij de rijst is voor een gezin voldoende. van het groenvoer wordt een ,,prik,, gemaakt, pepers vermengd met kruiden en wat blaadje, mieren of dikkoppies is een lekkernij. Bij feestelijke gelegenheden wordt een varken geslacht, die in een kot achter het huis gehouden wordt. soms horen wij in alle vroegte de vrouwen met een houten stamper het voer in een trog klein stampen. als het beest geslacht is, wordt het verdeeld onder de buren en familieleden en dit wisselt dan.
Eerst lopen we door de groentevelden, daarna een stroompje over en belanden op wat terrasvormige rijstakkers die geoogst zijn. In de regentijd wordt er weer rijst aangeplant.
Nu lopen er buffels die de stoppels afgrazen. De volgende hindernis is een brede stroom waar keien in liggen als ,,stepstone`s,, Dan duiken we de wildernis in, waar prachtige hoge rechte bomen zijn met grote zaden, ook de onderbegroeiing is tropisch, met bizondere wasachtige bloemen.
Na weer een rivier komen wij weer in de bewoonde wereld, waar we bij een meditatiecentrum een vegetarische lunch voorgeschoteld krijgen, zo uit de tuin. OOk zijn er oesterzwammen bij, die op samengeperste houtmot groeien. Tons

hier komen er nog een paar

Verwendag

In alle vroegte, nou jah, wat heet!
Op naar de stad, waar we allebei een massage krijgen. Eerst krijg ik een pakketje met een papieren slipje en een weggooi-haarnet, een badjas, twee handdoeken en een dunne doek. Het is de bedoeling dat ik mij uitkleed en ik trek braaf de badjas aan, die daarna meteen weer uitmoet. De lieve dame smeert mij heerlijk in met olie en een uur lang wordt ik geknepen, gewreven en gepoetst. De dunne doek legt zij aldoor waar niet gemasseerd wordt. Angela heeft een Thaise massage van twee uur. Ik ga een paar deuren verderop en laat mijn haar wassen. Dit gebeurd op ligbedden en niet alleen je haar maar ook je hoofd wordt gewassen en gemasseerd. Verrukkelijk, zelfs mijn oren worden gewassen. daarna gekamd en  gefhönd, Helemaal klaar voor 150 Bath, oftewel 3.75.
We boeken een ticket voor de reis terug van Chiang Mai naar Bangkok met hetzelfde vliegtuig als mijn kleindochter, die morgen ons komt begroeten vanuit Bangkok en bezoeken een nieuwe Mall, die dit afgelopen jaar gebouwd is. Om te parkeren rijden wij in de parkeertoren naar de tweede verdieping, die ,,voor ladies only,, is. wij verwachten dubbele parkeerplaatsen, maar het valt mee. Het zijn 6 P.C.Hooftstraten boven elkaar en elke verdieping heeft een ander item
Mode, schoenen, banken en Kantoorboekhandel, telefoon en computers en restaurants.
Allemaal glitter and glamour.
Wij kiezen uit de vele Japanse, Chinees en KOreaanse eethuizen een ,,hotpot,, restaurant.Op een in de tafel ingebouwde inductieplaat dopen wij onze groente, vlees, vis en paddestoelen in een pan met kokende bouillon.

Ontdekkingsreizigers

Ja, dat voelen wij ons soms een beetje, als we in de bergen dolen en we zien weer een pad wat we niet kennen. Het zijn de paden van de Hmong, die hun gewassen in de bergen telen op de percelen waar vroeger hun papavers stonden. Nu zijn het bredere paden geworden, omdat zij hier met hun Pick-ups rijden. Je snapt evengoed niet dat dit kan, want er zitten diepe kuilen en gaten en soms in het midden een geul van 30cm. breed en vijftig diep. Ook gaat het vaak heel steil omhoog en omlaag. Af en toe raadplegen wij Google Maps, maar niet alles staat daar op.
Het is intussen wat warmer geworden en speciaal in de nacht. Overdag kan je niet in de zon zijn, zo sterk zijn de stralen, maar zodra de zon achter een berg is, zakt de temperatuur en steken wij de ton met hout aan onder de veranda. Als variant op ons Thaise menu, eten we deze keer Spaghetti, lekker met een saus van verse tomaten, gekregen van een teler in onze buurt en we zitten met de kinderen nog een tijd rond het vuur.

van gasflesjes een leuk tuinsetje maken

samen in de keuken

aftellen

Het aftellen is begonnen, nog een week en dan gaan we alweer richting het Westen, De tijd vliegt en we willen nog zoveel.
We besluiten de Zondag thuis te blijven en gaan kreatief aan de gang. Misschien heeft het kunstenaarsdorp ons wel geinspireerd. Bij een cultura-winkel hebben we verf en penselen gekocht alsmede twee hardboard plaatjes. Angela zoekt in het houthok en vindt een oud deurtje en wil daar een menubord voor Anthony van maken, voor de gijn. Ikzelf stort me op een vaas met bloemen. Als je maar plezier hebt.
Morgenochtend treed ik weer in dienst als chauffeur en deze keer niet met eigen auto maar met de ouwe sjees voor in het land.
De verbinding op internet is niet al te best en dit zou wel eens te maken kunnen hebben met de ongeregeldheden in Bangkok. Ook dit w3ordt in stand gehouden door de verkeerde partij, die alle touwtjes in handen probeert te houden.
toch ga ik nog even proberen of ik wat foto`s de lucht in kan krijgen.
Tons

jakawan.baandin@gmail.com

We maken een rit naar een dorpje wat bestaat uit huisjes van een guesthouse. Het is een parkachtig geheel, met zelfgemaakte huisjes in allerlei vormen en boordevol kunst, gemaakt van afval en klei. de huisjes zijn zo bizonder gemaakt en geschilderd en ook is alles aangeplant met planten en bloemen. Heel smaakvol en ik heb hierboven het e-mail adres. als je ooit een plek zoekt om te logeren kan ik het ten zeeste aanbevelen. Het is in de bergen naast Chiang Mai.
wij waren er twee jaar geleden geweest en wilden het weer graag terug zien. Er was weer veel kunst bijgekomen en we hebben lopen genieten. Ook hadden we een gesprek met de manager die goed Engels sprak. Zij vertelde dat haar Oom de maker is van dit geheel. Hij is kunstenaar en werkt drie weken in de Off-shore, dan is hij een paar weken thuis en maakt al dit moois.

gezonde honger?

Eters worden niet zo gemaakt, nee zij worden zo geboren

enn daar zitten zij de rest van hun leven mee. Zie foto!

Angela is nu twee dagen hier en het is weer als vanouds.

We wandelen in de velden achter het huis en in de bergen vinden wij er een waterval, die hier natuurlijk al was, maar die wij nog nooit gezien hebben. Ook praten wij met wat Hmongmensen die daar hun groenten verbouwen, nou ha praten, dit gaat met handen en voeten en de paar woordjes Thais die wij kennen. een boertje verbouwt daar rode bieten wat een nieuwigheid is en geeft er een paar mee. . Aan het eind van de rit, wacht ons weer een bordje heerlijk eten in een tentje langs de weg. de mevrouw daar kent ons reeds en we worden uitbundig begroet. Langs de weg naar Mae Rim staan ontzettend veel politiemensen, als wij er langs rijden met Teun. Hij verteld dat de Zoon van de Koning komt om diploma`s uit te reiken. Zijn vader deed dit eerder, maar is nu te oud. Hiervoor ontvangen zij 1500 Bath (bijna veertig euro) en zij kunnen ongeveer 50 bullen in het uur uitreiken tijdens een ceremoni. Ach ja s,lands wijs s,lands eer, zullen wij maar denken. Iedereen wil er wel eens wat bij schnabbelen.

diverse foto`s, nagestuurd

Monniken-toilet

Hoera het is gelukt om een foto te downloaden. dit ga ik meer proberen. Deze toilet kwam ik tegen in de tempel. Nu ben ik razend benieuwd hoe deze toilet er van binnen uitziet, maar ik mag daar als vrouw niet komen. Het is vast een leuk bouwsel voor die lange jurken.
Omdat de auto 1000km. gereden heeft, moet hij voor een beurt naar de garage. Omdat mijn Thais niet toereikend is, gaat dit allemaal via een Mevrouw in de garage, die ons opvangt bij de receptie. zij regelt de rest en we gaan in die tussentijd naar een massagesalon voor een ontspannen massage. Voor Angela de benen en voeten, voor mij de schouderpartij.
Ook hebben we een coating op de ramen gekregen voor de zon te weren.
Onze boodschappen doen wij dit keer bij de Makro die ook een prachtige versafdeling heeft .
Als sluitstuk van de dag, genieten wij weer een heerlijke maaltijd bij ons favoriete restaurant en gaan in het donker de berg op naar huis.

De poezenvrienden

Had ik hier al heel wat jaren de Poes Noeze in huis als ik er was. Verleden jaar kwam hij hier niet meer naar toe wandelen vanuit de schuur. Te stram, te oud en ze had geen zin meer in die bezoekjes. Wel is zij heel blij als ik even bij haar langskom, als zij voor de schuur in het zonnetje zit, met haar gevlekte velletje en het uitdijende peer-model.
Maar.....bij aankomst werd ik verblijd, door twee jonge kittens. Geboren in een krat onder het afdak aan de overkant en gevoerd door Teun en Phairoh. op mijn terras stond voer en water en een mandje en zij waren al aardig handtam. De een, champagnekleurig, met wat donkerdere contouren, genaamd Champie en de ander, blauwgrijs, ook met donkerdere contouren en Holy gedoopt. Inmiddels is Moeder (Lappie) ook bij haar kinderen ingetrokken en het drietal heeft pure lol en maakt de hele dag rare kapriolen. Ik wil er niet aan denken dat er over veertien dagengeen bewoning meer isen zij weer aangewezen zijn, op alleen voedsel en een aai. Misschien gaan zij dan een eigen gezinnetje stichten en komen volgend jaar met hun kinderschaar logeren.
In de avonduren hebben wij met zijn allen, Anna naar het vliegveld gebracht en ik denk dat zij nu bvoven Holland vliegt, om over een half uur te landen en weer te wennen aan een ander klimaat dan de voorgaande twee weken.
Tons

Al weer op de helft

Het is iedere morgen weer een feestje om op het terras te zitten aan m`n ontbijtje en de kinderen van het schooltje naast ons, het volkslied te horen zingen. Dit ge beurt nog met zoveel overgave, daar krijg ik kippenvel van.
Ook is het altijd een vreemd idee, dat ik hier in de ochtend zit, terwijl men in Holland net in z`n bedje ligt.
Gisteren hebben we Angela van het vliegveld gehaald, zij heeft een goede en lange reis
gehad, maar zag er nog fris uit. het was een fijn weerzien, wederzijds. Zij blijft hier en we gaan op dezelfde dag terug met twee verschillende vluchten.
Het wordt wat vol in ons huisje, maar dit is morgen weer anders, want dan gaat Anna weer terug naar huis.
Tons

bloementransport

Omdat de familie naar de stad moet voor zaken, worden wij ingeschakeld om de bloemen te vervoeren met onze auto. Er is geen werknemer die kan rijden, dus zijn Tante en Oma de aangewezen personen. Er is wel speciaal vervoer wat door Baas en Bazin gebruikt wordt, maar dit is met gebruiksaanwijzing en ik kies voor ,,eige,,. Wel een beetje vroeg uit de veren, want de gesneden bloemen mogen ook niet te lang blijven liggen. Zodra er een wagen vol is, rijd ik naar de schuur waar gebost gaat worden. Ook gaat er een jongen mee in de auto, wel laarzen uit, want er mag geen prut in het bakkie komen. we vinden het nog wel spannend om dit soort dingen te doen. en ook om ons nuttig te maken naar de kinderen toe. maar vanwege het koude weer zijn er niet veel bloemen, dus onze ,,werkdag,, is van korte duur.
IN de middag rijden we naar een olifantenkamp, altijd mooi om die beesten te zien, ook is er wildwater-rafting op een bamboevlot. Dit soort dingen heb ik allemaal al eens gedaan, dus bekijken we het van de kant.
tijdens het boodschappen doen word ik aangesproken door een mevrouw die vraagt waarom ik nooit meer bij haar kom eten, het antwoord moet ik schuldig blijven, maar we gaan er meteen naartoe en krijgen de meest verrukkelijke garnalensoep van heel Thailand. er zit een Frans tintje aan de soep en deze mix is meer dan lekker. Ook de Kip met Cashew-noten en de groenteschotel gaan er in als de bekende ouderling. Nou ja, zo kan het wel weer.
Tons

Zondagsrust

Ook wel weer eens lekker, gewoon nietsdoen. Genieten van alles wat langs de weg gaat.
Vrouwen van de Hmongstam met een baby op de rug. Mannen en jongens op knetterende brommertjes. Flanerende Birmanen, die genieten van hun middag vrij ( zij werken in de ochtend in de bloemen) maar ook veel werkende mensen, want de groentetelers gaan gewoon door.
De zon is niet zo sterk, dus we liggen languit, met het gezicht uit de zon en gaan in de middag nog een eind wandelen, met een stop in een restaurantje, waar we zelfgeteelde shitakes en brocoli nuttigen. Wel in diverse schotels verwerkt.

hot Springs

We duiken de bergen in en volgen een riviertje tot aan de bron. Dit gaat het eerste stuk over (verharde) weg, maar na verloop van tijd veranderd dit in een , gaten en kuilen-pad.
We rijden naar de oorsprong van de waterstroom, waar heet water met zwavel uit de grond komt. Men heeft hier baden omheen gemaakt, met huisjes eromheen, waar je in kunt gaan zitten. Lekker voor je velletje. Iedere keer ben ik weer verbaasd, dat er niet meer mensen naar toe gaan. Te ver weg en niet toegankelijk voor bussen denk ik. Later is de bestemming Samoeng, maar net wanneer we denken dat we hopeloos verdwaald zijn, belanden we in het Provincie-stadje. Het is klein maar wel belangrijk voor de land en tuinbouw. Het is het begin van het ,,Royal Project,, de koningklijke organisatie, die na het verbod van de opium-teelt, zorgt voor het begeleiden van de groenteteelt. Even een rondje gelopen en over een aantal bergpassen, met formidabel uitzicht weer naar huis gereden. Wel onderweg bij ons favoriete koffiehuis, koffie met een punt ,,Red Velvet Cheescake,, genomen. Een felrode taart met zwarte bodem (Oleo-koekjes?) en een topping van kleurig fruit. Een genot voor het oog en het gehemelte.
Tons

Frisjes

Het is erg koel in de ochtend en avond. Maar we wonen dan ook bijna duizend meter hoog. dit betekent: starten in een Hmong-broek (een dik vormeloos ding, met een elastiek aan de bovenkant) Om een uur of negen gaat de zomer outfit aan en s`avonds om pakweg 6 uur gaat alles weer vice versa. Ook wordt het kampvuur dan aangestoken onder de verrrranda in een kookpot. zo blijft de warmte lekker hangen op het terras.
we hadden voor deze dag leuke plannen gemaakt om ergens heen te gaan, maar onze auto was foetsie, wat betekent dat zoonlief hem mee had naar de stad om wat op te halen. Daar is zijn auto niet voor gemaakt. Dus werd het languit met een boek. Ook niks mis mee. Wel uit de zon, want die kan gevaarlijk zijn.Ook werd er nog een wandeling gemaakt door de groentevelden van de telers, want we moeten de kalorien toch weer een beetje kwijtraken. Die hebben wij eerst tot ons genomen met wat ,,streetfood,, in de vorm van bamiesoep en Kauw Pad Kai.
Tons

Doi Suthep

Vandaag weer eens wat cultureels gedaan. We stappen in onze nieuwe Pick-Up en rijden naar de hoogste berg in de buurt, waar boven op de top een tempelcomplex is. Het is de belangrijkste tempel in het Noorden van Thailand. IK weet niet waarom. Het verhaal doet de rondte dat vele eeuwen geleden besloten is om een tempel te bouwen, op de plaats waar een losgelaten olifant zijn rustplaats zou kiezen. Nu is daar een heel complex met cedi`s, meditatie-gebouwen, bibliotheken, een museum en nog veel meer. Het is er razend druk met vooral Thai, die daar bloemen en kaarsen offeren en bidden.
Ook wij lopen de rondgang maar prevelen niet de mantra`s zoals de gelovigen dat doen.
Daarna proberen wij in de stad onze binnenlandse tickets te betalen van de heenweg, die Teun voor ons besteld had. Helaas zitten wij in het verkeerde kantoor en na veel heen en weer gebel gaan wij onverichter zake op huis aan.
Tons

Verandering

Tijdens onze wandeling gisteren, tussen de kool en slavelden in de bergen, genieten we van de stilte en de warme zon. Na prikkeldraad-hindernissen en doorwaadbare riviertjes komen we in het dorpje Pang Hai. Hier is het oprukkende toerisme al door gedrongen, welliswaar voor de Thaise vakantie-vierende mens. We landen in een prachtig Resort, alles organisch gebouwd volgens een Engelssprekende gast en kunnen in een cotage-achtig restaurantje een biologische lunch nuttigen. We zien de kok twee kroppen sla oogsten in de tuin en even later genieten wij van onze gebakke rijst-schotel met een malse salade.
De terugweg is minder romantisch want we klimmen in de brandende zon tegen een behoorlijk steile heuvel op.
s,avonds hebben wij het gemakkelijk want kleinzoon maakt op de BBQ spiezen van rendiervlees klaar. Wat kan de wereld toch veranderen!
Tons

Moeizame blog

Het wordt moeilijk om de blog in de lucht te krijgen. Niet omdat het net zo slecht is, maar ik heb een mankementje met de tablet. ik moet maar eens op zoek naar een zaak waar het speeltje nagekeken kan worden. Even geeen foto`s voorlopig. Op facebook lukt het wel, dus stuur ik wel wat foto`s daarmee.
Gisteren zijn we er weer op uit geweest, de bergen in. De Hmongchinezen wonen op grote hoogte in gemeenschapen dicht op elkaar. Zij wonen in smerige gammele hutten van bamboe en golfplaten, niet van armoe, want ze verdienen hun kost met groenteteelt en het zijn harde werkers. Maarmeer uit gewoonte denk ik. er is zo hoog geen stromend water en dit leggen zij ook niet aan.Sommige van hen hebben meerdere vrouwen en vaak heel veel kinderen. Die zijn ook allemaal even smerig. maar zien er gezond uit.
Het is moeilijk rijden op de krappe en bochtige paden, maar heeft ook iets avontuurlijks.
Als we de berg afrijden zijn er allemaal standjes met aarbeien langs de weg. We kijken wel maar kopen niks, want zij zien er erg rauw uit.
Wel landen we bij een restaurantje langs een rivier, waar we heerlijk tussen de planten een Tom Yam Kung nuttigen.

kinderdag

Het is kinderdag in het land, dus ook in ons dorp. er komen studenten uit de stad en zij slaan hun kamp op, op het schoolpleintje naast ons. de andere ochtend komen de kinderen in alle vroegte en worden vermaakt met spelletjes en presentjes. De studenten doen dit vrijwillig en krijgen van de staat geld voor deze dag. Het is een gekwetter en gesnater de hele dag, erg gezellig zo vlakbij.
Ook zijn onze koffers weer terecht, zij waren gewoon op Schiphol blijven staan en zij hebben ze alsnog opgestuurd. Als zoiets gebeurt besef je pas hoe vervelend dit is, niet alleen de kleren zitten erin, maar bijvoorbeeld ook de opladers en wat moet de moderne mens nu zonder oplader?
Met de frisse kleren aan gaan we naar de stad en doen allemaal leuke dingen, koffie met taart, lekker eten, op gekke markten lopen en onze voeten en benen laten masseren.
Allemaal verwendingen voor een mens op vakantie.

Op onze bestemming

Alles ging prima, we zijn op tijd in Bangkok aangekomen Daarna no een korte binnenlandse vlucht, waar we op onze koffers moesten wachten, toen dit te lang duurde, gingen we toch maar eens navraag doen. Zij stonden nog in Amsterdam, op schiphol. moperdemopper. nu na een vorstelijke nacht slapen, zitten wij in stinkende te dikke kleren, te wachten op een telefoontje vanaf de luchthaven. Ik denk met afgrijzen aan de opening van de koffer met een inhoud van een pak zoute haring, als presentje voor Teun.

nog even en we gaan de lucht in . Alles gaat keurig op tijd. Nu de tijd overbruggen voordat we mogen instappen

harde wind

Het aftellen is begonnen, nog twee nachies slapen en dan ,,,,,,op naar de zon en de warmte.
M`n koffer heb ik 4 weken geleden al ingepakt, om eerst naar Holland toe te gaan. Nu wroet ik hem dagelijks om, om te kijken wat er wel en niet inzit. Hoezo? het korte geheugen gaat eerst???
Ook moet de kaas en zoute haring nog toegevoegd worden, maar die gaan het allerlaatst, i.v.m. de nare luchtjes. Maar goed geseald en plastic eromheen kan het geen kwaad.
Het vooruitzicht om zonder wind de volgende 4 weken door te brengen trekt me erg aan.
Gisteren ging ik heel optimistisch met m`n fietsie naar het dorp om boodschappen te doen. De heenweg ging,met de wind in de rug, voortreffelijk. Je kunt er geen electrische onderteuning voor hebben. Maar oh wee, terug naar5 huis, heb ik voor de helft lopend naast de fiets gedaan, er was niet tegenin te trappen. Stom stom en ik ben hier notabene geboren! Welke leeftijd moet je bereiken om dit te beseffen?
Tons

Waterberging in Oude Sluis

.

Met de wind in de rug, maalt dit molentje het water de berging in. Het is een klein maar dapper ding. en het is wel nat op het veld, maar er kan nog veel water bij.
Op de verhoogde schelpenpaden kan ik heerlijk wandelen met Sam. Soms ben ik niet de enige die zijn hond of honden daar uitlaat. en Sam vindt dat hij het oudste recht heeft en proneert elke hond weg te jagen

voor een ieder de beste wensen in dit spiksplinternieuwe jaar.

MIjn goede voornemen is: weer eens aandacht te besteden aan de ,, Blog,,

Hopelijk lukt dit een beetje, want doordat ik in Oude Sluis zit, ben ik verstoten van goede internet-verbinding. Ik worstel mij met een ,,blieb,, kaartje door de wereld van , mail, facebook en nu ook de blog, zij het zonder foto`s. maar beter zo dan niks.

Het wachten is nu  op mijn jaarlijkse reis naar Thailand, wat 9 januari gaat plaatsvinden.

Zoals ieder jaar krijg ik wat kriebels in de buik als de dag nadert.

Maar ik probeer jullie door middel van deze briefing een beetje op de hoogte te houden van de voorbereidingen en straks van de reis naar Azie.