Hier rijden we door het chaotische verkeer van Chiang Mai. Maar zijn, zoals alle Thaien beschermd door ons ,,offertje,, wat aan de spiegel hangt. Dit is ook wel een beetje noodzakelijk, want om ons heen racet de Thaise versie van het familie-vervoer voor het hele gezin; de brommer met vijf mensen erop(een Vader die met de ene hand rijdt en met de andere een pasgeboren baby tegen zich aanklemt, terwijl Moe met haar strakke sarong in amazone-zit, haar twee andere kinderen behoedt van in het verkeer storten. Dit alles zonder helm, met een rotgang. Stel je nu honderden van deze door elkaar zigzaggende tweewielers voor. En je hebt een goed beeld van het verkeer in een grote stad in Azie.
Je begrijpt wel dat dit alleen kan met een bloemenslinger aan een lintje, die je bij elk verkeerslicht kan kopen voor 15 bath.
Overigens valt het wel op, dat wij relatief weinig ongelukken zien op de wegen.
Tons
Lieve Tons,
BeantwoordenVerwijderenIk moet er niet een denken. Wat leven we in het westen toch een stuk gemakkelijker.
Zo'n bloemetje aan de spiegel en de kleine gebedshuisjes hebben ook iets liefs.
Mijn luisterboek van Coutzee heb ik afgeluisterd en ben ik blij dat ik als westerling in Europa ben geboren en niet in Zuid Afrika. Daar is niets lieflijks aan. Aan alles voel je de rassenstrijd en hoe voelt dat in Thailand?
groetjes Maud