Ze is er weer, onze bejaarde harige chiantifles op pootjes. Ook wel eens ,,peermodel,, genoemd.
Zo gauw zij weet dat het huis bewoond is, neemt ze er haar intrek in Hiervoor moet ze van kantoor, hier naartoe verhuizen, een afstand van 100 meter. Omdat iedere inspanning haar vreemd is, wacht zij totdat er een brommer deze kant op gaat, van èèn van de familieleden. Laat zich op de zitting tillen en lift mee onze kant op. Daar vleit ze zich op de beste stoel, liefst met twee kussens en slaapt 23 uur per etmal. Het andere uur gebruikt ze, om ieder uur even te gaan dineren. Maar ja, iedere keer lopen naar je bakje, kan erg vermoeiend zijn en dan moet je weer wat uitrusten. Maar voorlopig ligt ze hier prima en ik geniet ervan.
Tons
Geen opmerkingen:
Een reactie posten