Santè

Dit is echt het laatste berichtje op de ,,La Santè,,blog van Tons die dit zo mooi en leuk alle dagen op de p.c. zette,ik vond dat zo knap klasse!!Voor mij was het lekker dat iedereen op de blog reageerde en of mailde-belde of op bezoek kwam en heeft mij enorm geholpen om voor en vooral na de operatie er doorheen te komen.Nu gaat het alle dagen ff beter en kijk ik er al weer naar uit naar de komende feestdagen en hou ik me maar een beetje vast aan de mededeling van de arts,,U bent genezen meneer de Bo-er,,U lieve mensen hebben mij daar ook bij geholpen om weer vrolijk naar het nieuwe jaar uit te zien.Tons stopt nu met deze blog maar is van plan met een andere blog terug te komen dus blijf hem nog volgen.Wat mij betreft allen hartelijk bedankt voor uw belangstelling en alvast proost op een gezond en goed 2011!!!!!! Zie foto.

Iedere dag een beetje beter

Ja, iedere dag gaat het nu een stukje beter, al is hij er nog lang niet!
Dit betekent wel dat deze blog overbodig gaat worden. Want het is niet de bedoeling dat ik alle dagen over het weer ga zitten mailen. Of hoe mooi de kiwi`s aan de struik hangen. En nodig geoogst moeten worden, omdat het zo vitaminerijk voor ons is.
Of... hoe laat morgenochtend de wijkverpleging komt om meneer zijn pleisters te verversen.
Of....hoe hij morgenmiddag weer in een scan moet, om te kijken of alles goed gaat.
Nee, daar is deze blog niet voor gemaakt. Wel om jullie op de hoogte te houden, van alle dingen rond de operatie en de tijd erna. Dit is nu gelukkig allemaal passè en zitten we in rustiger vaarwater.
Wij hebben geweldig genoten van alle reaktie`s op de blog, of op de mail. Het was overweldigend. En....het helpt. het helpt om de dagen door te komen. In het ziekenhuis en hier thuis, voor mij. Het was net of er iemand was die even luisterde, die even met je meepraatte. Kortom, TOPPIE! Hartelijk dank.
Ook Tokke gaat nog een mailtje maken, dus klik niet alles weg. Nu heeft hij geen puf, wellicht morgen of overmorgen. Enfin laat ons nog op de favoriten staan, er komt zeker nog wat.
In ieder geval van mij een dikke kus. Tons

Een pak sneeuw

Tokke is net op tijd thuis, want de weg is niet meer begaanbaar. Voor heel veel mensen is het een last. Maar eerlijk gezegd heeft het wel wat, z`on witte wereld. Vooral in een gebied waar geen verkeer is, alles maagdelijk wit.
Het gaat goed met de patient, zelfs de nachtrust is weer terug. Alleen de vermoeidheid is wat moeilijk te verteren. Voor het ontbijt was hij naar beneden gegaan en dan de trap weer omhoog, dit is bijna teveel. Daarna zit hij uitgeteld in de stoel en sukkelt een beetje weg.
Ook vindt hij het heel vervelend dat ik nu het hout binnen moet halen voor de kachel. Maar met m`n nieuwe laarsjes aan ploeter ik door de sneeuw en zorg dat we beide warm zitten. Het geeft mij zelfs een oergevoel, dit zorgen voor vuur in de plaats. En af en toe een ,,panier,, vol is goed te doen.
Wel moet ik straks naar het dorp (15 km. ) om medicijnen en verbandmiddelen te halen bij de apotheek. De medicijnen zijn voor direkt en de verbanden voor maandagochtend als de wijkverpleging komt.
Als ik de berichten goed begrepen heb, gaat het vanmiddag regenen, ik ben benieuwd.
Tons

Naar huis!!!!!

Op het ogenblik zit ik te wachten, totdat Jaap met de patient aan komt rijden.
Toen ik vanochtend bij hem was, mocht hij er op rekenen, dat hij om 15.00 uur weg mocht.
Nu, dit is feest dat snap je. Jaap haalt hem op, omdat ik de kachel lekker warm wil stoken, want er ligt hier een beetje sneeuw zoals je op de foto ziet. Ook maak ik nog snel wat banketstaaf, het moet tenslotte gevierd worden. Nog wat roosjes in een vaasje, de kaarsjes aan en........nu wachten op het feestvarken.
Je hoort van mij, hoe het hier verder gaat

Tons

Nog èèn nachie slapen?

Het zit er aan te komen. Als de foto`s morgen goed zijn mag hij naar huis. De tweede pomp is er vanochtend uitgehaald en het wachten is nu of dat het zelfstandig allemaal werkt. Er was nog wel wat vocht in de longen en morgenochtend wordt er weer een runtgen genomen. Daarna wordt beslist of hij om 15.00 uur naar huis mag, of dat hij nog wat van deze lekkere menuutjes krijgt.

Want het is weer een smikkeldag vandaag!

En de patient z`n eetlust is weer helemaal terug. Wat het weer betreft kan hij beter blijven liggen, was het gisteren zo stralend, vandaag veel regen en koud. Waterkou!

Ook ik begin te mopperen, ik kan m`n auto niet kwijt bij het ziekenhuis, dit is iedere dag een crime en dat is geen nieuwtje, maar met het slechte weer is het heel vervelend als je 20 minuten lopen van het hospitaal geparkeerd staat.

Onze dokter Idrissi is daarentegen in een opperbeste stemming zoals altijd, hij begint zelfs in m`n haar te grabbelen, als grapje. Hij verteld nog eens hoeveel mazzel Roelof heeft, dat alles is verwijderdt en geeft antwoord op mijn vragen, zoals? moet hij nu een tijd rustig aan doen en.... krijgt hij therapie en moet hij speciale dingen doen. Wel, Madame, hij mag alles, hout hakken voor de kachel zal hij wel laten, want de eerste maand is hij hondsmoe, maar dit merkt hij vanzelf. Maar er is niets verboden en alles komt goed. Over vijftien dagen (geen twee weken) komt hij weer hier voor controle en dan kijken we hoe het gaat. Nou dit is koren op de molen van Tokke en hij start meteen met lopen op de gang. Al snel grijpt hij de stang die langs de kant gemonteerd is, ja, wel een beetje duizelig, zo in m`n uppie ,,en route,, maar iedere keer een stukje beter.

We wachten de ochtend en de foto af. Tons

Tegenvaller

Als je nergens op rekent, kan het ook niet tegenvallen.
Zo niet bij Tokke! Had hij er helemaal op gerekent dat de tweede pomp er vandaag af zou gaan. Mis!
Vanmiddag concludeerde de arts dat er weer behoorlijk vocht uit de rest van de long kwam en hij dus niet zonder pomp mag. Hij had zich al helemaal thuis gewaand. Lekker op z`n eigen stoel en eigen bed, met de poesjes om hem heen en Sam bij z`n voeten. Potverdorie nog aan toe. Natuurlijk weet hij wel, dat alles tip top in orde moet zijn bij ,,la sortie,,.Maar ja, toch?  En laat nu net de T.V. er ook mee uitscheiden. Hij belde net, het ding doet niks meer. Tja effe niet bij nagedacht, we hadden het apparaat voor tien dagen betaald en..... vandaag is de laatste dag. Potverdorie!
Wel vandaag van alle vier de jongste kleinkinderen een tekening of zelfgemaakte kaart. Nou, Bloem, Leen, Ruth en Rens, hier is Opa hartstikke blij mee en wordt hij daar snel beter van. Dank je wel! Ze hangen aan de wand. Het is nu helemaal vol achter het bed.
Het was een kouwe, maar prachtig zonnige dag, vandaag. En bij het naar huis gaan, kon ik nog net een kiekje maken van de zonsondergang. Altijd mooi.
Tons

De dag na het goede nieuws

Tja, dit is een dag met veel lieve reaktie`s. Wat is het geweldig dat iedereen zo meeleeft. Zelf zijn we er helemaal beduusd van. In de eerste plaats het goede nieuws en in de tweede, hoe fijn iedereen het vindt. Tokke men kan je nog niet missen!!!!! En dit gaat ook nog niet gebeuren.

Wat moet deze kastanjebruine schone nu in een blog van de patient?
Toen ik gisteren blij gestemd, uit het ziekenhuis kwam, liep er bij ,,Solheihet,, (dichtbij huis) een stier op de weg. Ik was wat laat en het regende en hij schrok van mij, gelijk ik van hem. O, dit is er een van Galignon de tweede dacht ik. Na mij kwam een autootje uit de buurt, dus concludeerde ik, die belt hen wel wat er loos is. Dit gebeurt n.l. wel vaker. Maar toen ik net van mijn welverdiende rust lag te genieten en al ingedommeld was, werd ik gewekt door gebries buiten op de weg. Omdat mijn raam altijd open staat, keek ik naar buiten en zag de stier op de weg, zeer boos, schrapend en briesend. Ik vind het prima en probeerde weer te slapen, wat lukte. Na een poosje wordt ik gewekt door de koperen bel aan de poort. Wie is dit nu, midden in de nacht. M`n hart is niet meer zo tekeer gegaan, na half oktober 2008. Omdat het volle maan is, zie ik dezelfde stier die met zijn kop langs de bel schuurt en daardoor een hels kabaal veroorzaakt. Ja, de groeten, maar ik ga om half drie s`nachts geen stier vangen en probeer wederom in slaap te komen. enfin, enkele uren later,l toen het licht was, zag ik een hele kudde voor de poort staan. O, het zijn die van Limes, de mooie meisjes en jongen van het ,,Salers-ras,, uit het dorp hiernaast. Het geluk was, dat het weiland hiertegenover, leeg is en daar jaag ik ze in en sluit de elektradraad. Omdat ik op het punt sta om naar Tokke te gaan, bel ik gauw Gertrude, of zij de eigenaar wil waarschuwen, dat zijn kudde hier staat te grazen. En zoals in alle mooie sprookjes, heeft ook dit een happy end.
Wat de patient betreft, het gaat toppie. Hij wordt het ziekenhuis spuugzat en wil eruit. sòchtends weer op de foto, om te kijken hoe het met de longen is. Daarna is het stil, geen dokter niets komt er langs. Wel gaat zijn nieuwe buurman naar huis. Die heeft na twee dagen zijn congè.  Als laat in de middag, zeg maar sàvonds de dokter komt, zegt hij, we gaan eerst morgenochtend een foto nemen om te kijken of het goed is. En loopt weer naar de volgende. Dus, Tok nog een nachie, hou nog ff vol. Tons

HET RESULTAAT !!!!!

Ons kaarsje brandt weer, nu als dank.
De chirurg vertelde, vooruitlopend op de definitieve berichten, dat het gezwel wat er zat, wel kanker was.
Dat hij alles heeft kunnen verwijderen, door de longkwab weg te nemen. Dat het in een beginstadium was en dat hij geen behandeling hoeft te hebben, Wel wordt hij vanaf nu iedere zes maanden gecontroleerd.
We krijgen nog de definitieve uitslag met de gegevens. Maar voor ons is dit voldoende, Yoepieeeeeeeee!

Het ging vandaag erg goed, hij begint weer te eten en de foto`s zagen er goed uit. Vanmiddag mocht er èèn longpomp uit zijn borst gehaald worden. Dit ging onder plaatselijke verdoving en daarna werd het gat gehecht.
Nu misschien over twee dagen de tweede, naargelang het gaat, kijken of zijn longen het zelfstandig kunnen bolwerken.
Gisteravond heeft hij een buurman gekregen. Een aardige man, die vandaag een vaatoperatie had in z`n arm.

Wel houdt hij Tokke uit z`n slaap, door oorverdovend te snurken. Hiervoor heb ik oordopjes meegenomen.
Vanochtend weer heel wat kaarten, het begint al aardig vol te raken. Suporters, dank je wel.
Nu denk ik altijd dat ik aardig thuisraak in de gebruiken hier, maar dit is niet zo. De derde verpleegster vroeg vandaag of wij wat te vieren hadden, omdat er zoveel kaarten gestuurd zijn. Ik knik maar wat, want hoe leg je uit, dat dit bij ons heel gebruikelijk is, als er iemand in het ziekenhuis ligt. Kaarten, fruit en bloemen, volgens mij heel onbekend hier.
Tons

Zondagsrust

Zondagsrust langs de weg, als ik vroeger dan andere dagen op weg ben naar Brive. Hoewel ik vòòr Serhilac al een obstakel vind in de vorm van een hele muur van een schuur die spontaan in elkaar gezakt is en ook op de weg ligt. Tja dit krijg je als je geen onderhoud pleegt.
 Inderdaad, geen verkeer op de weg, wel hele ploegen wielrenners, in belachelijke maillots, die hun beginnende burobuikjes eraf proberen te krijgen. Het kan ook zijn dat ze toekomstige, long en hartoperatie`s proberen te voorkomen.
Ook staan er hier en daar mannen langs de weg, met kapitalere buiken en deze hebben oranje petten op of dezelfde kleur body-warmers aan. Het zijn geen fans van Hollandse sportclubs, maar jagende heren. Zij staan ,,te posten,, langs de bosrand of langs de wei, om een opgejaagde haas of fazant, met een welgemikt schot op de Kersttafel te krijgen.
In Brive wordt het drukker langs de weg. De inwoners doen nog snel hun zondagochtend boodschappen en het is druk bij bakker en slager. Als ik bij de bakker een roomsoes voor Tokke haal, staan er ook kraampjes voor de deur met oesters, Jaaaa, lekkerbekken, de tijd is weer aangebroken! Gegrilde kippen en kant en klare zuurkool-schotels. Ook in de bakkerswinkel loopt het kwijl me in de mond, heel veel broodsoorten, hartig en zoet. Taarten en gebak, staan er wel heel verleidelijk uitgestald, naast bonbons en gesuikerd fruit. Ook al is het maar èèn soes, hij wordt feestelijk ingepakt met een lintje eromheen.
Ook in het ziekenhuis is het rustig, m`n dagelijkse kopje koffie gaat niet door, de shop is gesloten. Boven zit de patient weer in de stoel, maar wil weer graag in z`n bed, hij is het zat. Hij is het hele ziekenhuis zat, meer dan zat. Ik snap het en tover de soes tevoorschijn, ook dat hoeft hij niet, hij hoeft helemaal geen eten en als het zondagse menu van soep, zalmterine,eendepoot, verse kaas en tiramisu op z`n tafeltje verschijnt en de eetmadam, gelijk een gerant de deksel eraf haalt, eet hij alleen het toetje op.
De dokter (die man heeft ook nooit vrij) komt langs om te zeggen, dat er morgenochtend eerst een runtgen gemaakt wordt., om te kijken of er nog vocht zit. Als dit niet zo is, mag er een pomp af. Hij heeft het niet over de verhoging die de patient gisteravond had, misschien is dit wel normaal en hoort het allemaal bij het proces.

Vandaag weer een vroegertje, want Jaap komt vanmiddag een tijdje.
Tons

Koik, um deer nouw zitte!!

Het gaat goed, alle dagen ff beter.
De infusen zijn er ook af, nu de longpompen nog, er zou er vandaag eentje verwijdert worden. Maaaarrrrr
de arts kwam langs en vanochtend was er een runtgen genomen (dit gebeurt iedere twee dagen) dit toonde aan dat er nog vocht in de longen zit. Dus de pompen blijven eraan tot minimum , maandag. Het naar huisgaan wordt waarschijnlijk woensdag of donderdag. Voor Tokke een kleine tegenvaller, want die had gerekend op dinsdag. Nou ja, èèn daggie langer misschien.
Ikzelf ben tevreden, hij zat vrij monter in de stoel, veel beter dan de twee dagen ervoor. Ook kan hij zelfstandig omhoog gaan en staan, alleen die rotpompen zitten in de weg, om te gaan waarheen hij wil. Nu wil hij nog niet zoveel. Liever naar bed en uitpuffen. Ook het eten is nog maar zo, zo, terwijl het er vandaag weer verrukkelijk uitzag. Weer een vijfgangen-dejeuner, met als hoofd-gerecht, sautè de porc en worteltjes a la vichie. Het meeste blijft staan, het dessert gaat wel op, de compottes des coing en de fromages frais, gaan er glijiend in. Tok zit lekker in bed te mediteren en ik brei. Eerst zat ik te lezen of te sudoku-en, maar ik merkte dat ik dan te ver weg was. Met breien kan je evengoed praten, ja, je kent het gezegde!!
Ik heb een mazzeltje vandaag, de buren uit ,,Le Bourg,, Peter and Mary hebben aangekondigd om vanmiddag de patient te gaan bezoeken. Dit is voor mij heerlijk, dan kan ik nog wat dingen ,,a la maison,, verrichten. Ook wil ik wel eens wat vitaminerijks eten maken, niet die gaargemaakte groenten die ik doorgaans in het ziekenhuis-restaurant eet. Want de menu`s zien er prachtig uit, maar het is zo gaargestookt, het is èèn zachtgestoomde prut. Niet iets waar ik op kick. Nee, eerst ff naar de,, grand frais,, allemaal vers spul en dan lekker een roerbakpan vol met knapperig spul en gember. Yoepy!! daar wordt je weer mens van, want ook bij mij begint de man met de hamer te komen. Tons

Restaurant d`Hôpital

Dit is de middaghap, wel eerst een soepje!

Restaurant d`Hôpital

En sàvonds het diner.
Wie heeft er nu nog meelij  met de patient, ten aanzien van de fourage? Ik denk  niemand.

Weer een dag verder en weer een stapje verder met de genezing!
In de ochtend blijft het een beetje zeuren met hem, als hij eruit mag om te wassen en deze ochtend heeft hij zich geschoren, wordt hij daarna in een stoel gezet. Dit is te veel achter elkaar en te vermoeiend. Ik snap wel dat de verpleging dit achter elkaar doet, want het is een hele toestand om al zijn slangen en toestellen mee te zeulen. Als ik bij hem kom om een uur of half twaalf, is hij helemaal uitgeput en doodziek van vermoeidheid.
Hij ziet asgrauw en het zweet staat op het voorhoofd. Ook wil hij zo snel mogelijk weer liggen. Hij heeft dan niet de kracht om op het knopje voor hulp te drukken, want dit hangt buiten bereik. Hij valt onmiddelijk in slaap en ik laat hem maar, wel komt om kwart over twaalf de dame met de soep, geen trek, deze keer. Geeft niet er komen nog vier gangen. Vandaag komt Angela naar de stad en we lunchen samen bij de Vietnamees, daarna gaat zij naar Tokke toe en ik rij naar de andere kant van Brive, om wat verf te halen.
Er is overal in de winkels  kerstversiering en het is al een drukte van jewelste. Ja in Holland moet het nog Sint Nicolaas worden, maar dit slaan ze hier over.
Als ik na m`n shoppen, nog even een kijkje ga nemen bij de patient, zijn er weer wat slangen af, het gaat vooruit. Nu is ook het pompje uit de rug verwijdert, dit begon een beetje te ontsteken en nu krijgt hij de pijnbestrijding via een infuus en medicijnen.
De chirurg steekt nog even zijn hoofd om de hoek en zegt ,,en passant,, dat deze vermoeidheid nog wel een maandje kan duren. DE SCHAT!!!
Zelf bestrijd ik het op m`n eigen manier. Heb ik nog steeds de druivenoogst aan de struiken hangen en wist ik niet goed, wat hiermee te doen. Wel nu, zij gaan in de centrifuge (niet dezelfde waar het wasgoed in gaat) en daarna laat ik de vellen nog even uitlekken en klaar is het vers-geperste biologische druivensap. Het beste en lekkerste voor de mens.
Zo s`middags knapt Tok weer op, maar laat nog wel weten dat het allemaal vies tegenvalt.
We nemen de meegebrachte reaktie`s door en hij is weer geroerd door alle lieve woorden en wensen.
Het is tenslotte nog maar dag vijf en er staan tien dagen voor. Tons

,,The Last Rose of Summer,,

En deze laatste rozen heb ik uiteraard voor m`n lief meegenomen.
Nu, dat is een topper in het hospitaal.
Geven wij in Holland met ziek en vreugd bloemen. Hier in Frankrijk strooien ze alleen op 1 november met struiken op de graven. In het hele ziekenhuis geen bloem te bekennen. Terwijl ze er stapeldol op zijn.
Alle in het wit geklede dames zijn al langs geweest, om ,, Lili Marleen,, te aanschouwen. Terwijl het maar drie miezerige bloemetjes zijn , met roestige bladeren. Maar ach, het gebaar, je weet wel.
Na de superdag van gisteren, vandaag een dipje. Althans in de ochtend. Toen ik kwam, zat meneer naast zijn bed. Wel zaten alle slangen die er gisteren afgehaald waren er weer in. En hij zag erg grauw in het gelaat.
Zal ik maar even bellen om je weer in bed te leggen, stelde ik voor. Nee, want dit moet, het is beter voor me, volgens Tok. Na een half uur, kreeg ik er genoeg van, hij werd al witter en kreeg het erg benauwd. Toen heb ik er een verpleegster bijgehaald en na de vermoeiende handeling, van het in bed leggen. Memoreerde hij dat hij toch wel erg lekker lag
.Het gevolg was, dat hij weer geen trek in eten had en toch weer af en toe wat wegzakte. In de namiddag kwamen Gerard en Gertrude en toen was hij weer wat opgeknapt. Voor mij een mazzeltje,dat er visite was, dan kan ik wat vroeger naar huis, want een Franse boerin heeft nog van alles te doen bij thuiskomst. Boodschappen uit de auto, eieren garen (vandaag maar èèn) hond en katten eten, kachel aanmaken, auto binnen, schuren dicht, poort dicht, hout in huis en dan nog wat huishoudelijke bezigheden. Je zal het allemaal niet hebben, wat een saai bestaan. Tons

terug van weggeweest

Het gaat goed!!!!!!
De zuurstofslang is uit de neus, drie van de vijf infusen zijn er uit ennnnnnnnnnnn hij heeft zelfs naast zijn bed gestaan. Hoera, als dit geen vooruitgang is? Dat staan was nog wel erg pijnlijk, maar dit snapt iedereen.
Hij beweegt zijn ene hand weer wat en heeft zelfs wat gegeten.
Hij ziet het ook weer helemaal zitten, nu rustig aan, volgens de chirurg, die een keer of drie langs komt per dag. En vanochtend aankondigde, dat hij nog wel een weekie mag blijven.
Ik had mijn notebook meegenomen om de reaktie`s en mails te tonen, maar geen network in het ziekenhuis. Je zou toch minstens daar een WiFi verwachten. Kom op Fransen, ga eens met je tijd mee. Zelfs in het kleinste stadje in China hebben ze dit in de openbare gebouwen..

Maar geen nood, het ding komt op een andere manier van pas. Nu Tok z`n hand weer kan gebruiken, kan hij ook spideren en daar heb je geen internet voor nodig. Het spel werd meteen gestart en het feit dat hij daar weer zin in heeft is een goed teken, Ook gaat de televisie vanavond aan, er zijn zelfs twee voetbalwedstrijden.Je ziet het, hij wordt echt beter.
De goede wensen stromen nog steeds binnen, dit is hartverwarmend voor ons beide en nu het niet lukt om ze te tonen, ga ik ze uitprinten.
Hij heeft sinds vandaag een telefoon op z`n kamer en nu kan hij die wel weer oppakken. Hij heeft al twee keer gebeld sinds ik weer thuis ben en het werkt. dit is het nummer: 0555747507
Nu lieve allemaal, de toekomst ziet er weer een beetje zonniger uit, al regent het hier al een paar uur. Afgelopen nacht heeft het zelfs gevroren. a Demain, Tons

blog op z`n kop

Je ziet, ik ben toch niet zo handig als sommige van jullie denken.
Aflevering III aan het begin?
Dit moet natuurlijk andersom zijn.
Met de onderste beginnen.
Tons

the bionic man III

Inmiddels zijn Gerard en Gertrude op ziekenbezoek en als ik enige uren later arriveer kijk ik ervan op, hoe goed hij er uitziet.
Lang leve de pleisters. Het helpt echt. Wel is er een blosje verschenen, wat op een beetje koorts duidt. Maar het staat goed en hij wordt zo regelmatig gecontroleerd, het moet goed gaan. Intussen proberen wij om wat rechterop te gaan zitten in bed, want de uitgezakte houding gaat moeilijk worden. Helaas, de pijn begint weer met dit gerommel en halverwege staken we de poging en zakt hij weer weg in dromenland. Ik wacht nog op de avondmaaltijd (diner) maar ook hiervan wordt alleen de compote genuttigd. Hij krijgt het eenvoudigweg niet naar binnen. De weg terug is donker en kronkelig. Maar ik word opgewacht door drie vrienden en met een glaasje cognac in het vooruitzicht, maak ik deze blog en wens een ieder ,,bonne nuit,,

the bionic man II

De bedoeling was, dat ik even een boodschapje ging doen en later weer een tijdje bij het bed ging zitten, maar ik kwam erachter dat ik thuis m`n tas buiten voor de deur gezet had en hem nooit in de auto geplaatst had. Domme meid, want m`n portmonnee en m`n bril zitten erin en zonder ben ik niks. Dus besluit ik om naar huis terug te rijden en later weer vice versa te gaan. Wat een nutteloze uren.

The bionic man

Toen ik vanochtend bij de patient ging kijken, was er net een dokter aanwezig om twee morfine-pleisters te bevestigen. Dit alles om de pijn te drukken. Daarvoor, was hij gewassen en was zijn bed verschoond. Door het bewegen was hij zo uitgeput, dat hij aldoor in slaap sukkelde toen ik naast hem zat. Maar ik wilde de warme pot even afwachten om te helpen lepelen. Dit had ik wel kunnen laten want hij heeft absoluut geen honger. Jammer van het vijf-gangen menu. Later haalt hij de schade wel in.

In dit flatgebouw op de vijfde verdieping ligt Tokke ergens.

Voor mijzelf is deze blog een geweldig succes!!!!!
Er is nu iemand thuis waartegen ik kan praten, want het is wel stil om me heen. Sam, Pilou en Mazzel geven veel liefde, maar zijn ook niet erg spraakzaam.
En de reaktie`s die er binnenkomen........per mail, blog of telefoon, te gek gewoon, hartstikke fijn.
Het is nog moeilijk voor deze of gene, om te reageren via de blog. Maar de redding is nabij!
Angela weet hoe het moet en ik hoop dat zij het begrijpend uit gaat leggen, zodat een ieder er van kan profiteren. au bien tôt. Tons

operatie achter de rug

Om half vier kwam hij terug op de afdeling en eerst moest alles aangesloten worden, voordat ik er bij mocht.
Het is alles slangen en pompen. Twee soortement pompen voor de longen, èèn ding voor de  zuurstof, wat met een slang naar de neus gaat. Een pijnbestrijding door een pompje in de rug en vier verschillende infusen.
Zijn eerste woorden waren ,,wat valt het mij tegen, ik verga van de pijn,, Het was niet erg goed verstaanbaar, maar het kwam er wel op neer, dat hij heel veel pijn heeft. Daarvoor heeft hij die rugpomp, wat hij naar verkiezing kan bedienen met een drukknopje, dit knopje zit op zijn kussen gespeld en daar kan hij niet gemakkelijk bij. Iedere beweging is teveel. Ik ben maar net zolang gebleven, totdat hij zelfstandig dit knopje kan bedienen, wat hij iedere twee minuten doet. Er zit een beveiliging op, zodat er niet teveel uitkomt. 10 Minuten geleden heb ik naar de zuster gebeld en hij heeft nog steeds veel pijn, maar bedient het knopje goed.
Het is een ontzettend sneu geheel, als je hem zo ziet lijden en ik hoop dat het morgen wat beter gaat. De chirurg, die meteen al kwam kijken, zei dat het nog wel een poos pijnlijk blijft en dat hij over een week wat meer weet, over wat hij eruit gehaald heb.
Tons

mobiel nummer

Volgens de verpleegsters komt Tokke om ongeveer 13.00 uur uit de operatiekamer vandaan.
Dan mag ik bellen hoe het gaat, maar ik heb het anders in het hoofd, ik rij daar heen dan kan ik zelf zien hoe of het ermee is.
Hierbij geef ik even het mobiele telefoonnummer, daarmee ben ik ook bereikbaar buitenshuis.
0634077766  vanuit Holland of Thailand of vanuit welk ander land je wilt bellen, eerst 0033 ervoor
 Tons

Vandaag

De grote man ligt in z`n ziekenhuisbed.
Gisteren klokslag vijf uur, werden wij verwacht. En het instaleren begon direkt. Volgens Tokke zijn het bloedmooie meiden, die hem verzorgen en het bloed aftappen, infuus-mondje aanbrengen, bloeddruk opmeten en borsthaar scheren laat hij gewillig over zich heen komen. Het douchen met betadine mag hij in z`n uppie doen. Er wordt nog een vragenlijst ingevuld, plus een longfoto genomen en dan is het wachten.
Hij heeft mazzel, dat hij als eerste aan de beurt is. Geen lange tijd zonder eten liggen kijken naar de deur, totdat ze je eindelijk komen halen. Hij kreeg zelfs nog een maaltijd, in het snikhete tweepersoons kamertje.
Ook heb ik nog een T.V. kunnen regelen voor hem, beneden bij de cafetaria. Dan kan hij nog zijn favoriete sportprogramma volgen. Op de telefoon moet hij nog een daggie wachten, er was geen lijn beschikbaar,
Ja, vandaag is het een spannende dag. Mijn kaarsje staat te branden in ,,La Brüii,,. Niet voor Boedha of God, maar in de vrije natuur. Want alles is nu in handen van de chirurg, waar we een groot vertrouwen in hebben. Messieur Idrissi, doe je best!
Het adres is:
Roelof de Boer
chambre 507
C.H. de Brive
3 Boulevard du Docteur Verlhac
19100 Brive la Gaillarde
France

Nieuwe blog

Deze blog heb ik aangemaakt, om de omgeving in kennis te stellen, tijdens de operatie en het ziekenhuisverblijf van Tokke.
Zo kan je de ontwikkelingen op de voet volgen en misschien vindt je het leuk om een berichtje voor hem achter te laten.
Tons