Nog èèn nachie slapen?

Het zit er aan te komen. Als de foto`s morgen goed zijn mag hij naar huis. De tweede pomp is er vanochtend uitgehaald en het wachten is nu of dat het zelfstandig allemaal werkt. Er was nog wel wat vocht in de longen en morgenochtend wordt er weer een runtgen genomen. Daarna wordt beslist of hij om 15.00 uur naar huis mag, of dat hij nog wat van deze lekkere menuutjes krijgt.

Want het is weer een smikkeldag vandaag!

En de patient z`n eetlust is weer helemaal terug. Wat het weer betreft kan hij beter blijven liggen, was het gisteren zo stralend, vandaag veel regen en koud. Waterkou!

Ook ik begin te mopperen, ik kan m`n auto niet kwijt bij het ziekenhuis, dit is iedere dag een crime en dat is geen nieuwtje, maar met het slechte weer is het heel vervelend als je 20 minuten lopen van het hospitaal geparkeerd staat.

Onze dokter Idrissi is daarentegen in een opperbeste stemming zoals altijd, hij begint zelfs in m`n haar te grabbelen, als grapje. Hij verteld nog eens hoeveel mazzel Roelof heeft, dat alles is verwijderdt en geeft antwoord op mijn vragen, zoals? moet hij nu een tijd rustig aan doen en.... krijgt hij therapie en moet hij speciale dingen doen. Wel, Madame, hij mag alles, hout hakken voor de kachel zal hij wel laten, want de eerste maand is hij hondsmoe, maar dit merkt hij vanzelf. Maar er is niets verboden en alles komt goed. Over vijftien dagen (geen twee weken) komt hij weer hier voor controle en dan kijken we hoe het gaat. Nou dit is koren op de molen van Tokke en hij start meteen met lopen op de gang. Al snel grijpt hij de stang die langs de kant gemonteerd is, ja, wel een beetje duizelig, zo in m`n uppie ,,en route,, maar iedere keer een stukje beter.

We wachten de ochtend en de foto af. Tons