Bonne Fêtes !!!

In iedere winkel die wij vandaag verlaten, roept men ons dit na. Bonne Fêtes ! Na twee winkels gaan we gezellig meedoen, het komt er heel Frans uit, vinden wijzelf, en komen hierdoor helemaal vrolijk thuis We hebben ook reden om vrolijk te zijn. Zo aan het eind van het jaar, laat je alles nog weer eens de reveu passeren. Zag het er erg somber uit voor ons, een half jaar geleden. Nu kunnen wij weer stralen en zijn alle zorgen voorbij. Daarom deze ballon de lucht in, in plaats van vuurwerk. Om deze tijd van het jaar kan dit geen brandgevaar opleveren en met dit stille weer, gaat hij recht omhoog het hemelgewelf in.
Ook een glas champagne straks bij onze ,,fruits de mer,, voor een sprankelende avond. Alleen de oliebollen zijn er niet bij, vanwege een vetvrij bestaan. Ja, je moet  wat voor  een lang leven over hebben.
Voor alle trouwe ,,Bloggers,, een heel goed 2011 toegewenst. En wat voor jou van toepassing is, wens ik je met liefde toe en tot het volgend jaar.
Tons

Lengende dagen

     

Het is nog maar net de kortste dag geweest en je kunt alweer goed merken dat de dagen langer worden. Jaaaaa, niet echt natuurlijk, maar het blijft langer licht. Vandaag zelfs tot half zes. Heerlijk! Er zijn massa`s mensen die het heerlijk vinden om bij de schemerlamp te zitten. Maar geef mij maar goeie temperaturen en veel licht. En het is nog maar 6 nachtjes slapen en dan is het zover. Dan ga ik weer naar de warmte toe.
Voordat het Woensdag is, heb ik mezelf nog allerlei klusjes toebedacht die gedaan moeten worden. Vandaag heb ik èèn grote klus afgerond. En ik ben dolblij dat het geklaard is. De druiven gesnoeid. Daar heb ik toch twee hele dagen aan vast gestaan. Ik denk dat ik er toch wat veel heb. Daar moet verandering in komen. Voor nu is er weer een tijdje  ,,de kijk af,, Maar straks als de groei er weer in zit, hou je vast. Enfin eerst maar eens op reis gaan.
Tons

Topinamboer

Nooit van gehoord, zeg je misschien. Maar hier is het een favorite groente in de winter.
In Holland heet hij ,,Aardpeer,, En hij lijkt wel wat op zijn zussie de aardappel, de knol in ieder geval. Het gewas wat boven de grond komt is meer familie van de zonnebloem, de Helianthus tuberosa, is zijn latijnse naam. Ja, wat heb je daar nu aan, hoor ik je denken.  Dit allemaal, omdat ik de hele middag bezig geweest ben om deze lekkernij te rooien. ,,Plant èèn aardpeer en je hebt tot in lengte van dagen te eten,, Met andere woorden je raakt het ding nooit meer kwijt uit je tuin. Ieder jaar haal ik alles weg, denk ik. Vergeet het maar, eerst komen in de zomer de prachtige gele bloemen en in de winter komen de knollen naar boven, want ze verdringen zich om te groeien. Het is de laatste oogst dit jaar, op de boerenkool na. En het is best lekker. Een beetje lastig om te schillen, maar als ze zo uit de grond komen hoeft het niet. Even goed borstelen of met een schuurlapje. Dunne plakjes rauw in een salade. Knapperig en het smaakt naar artisjok, een ietsje zoetig. Of in dikkere schijven bakken in de olie of boter. Of een lekker romig soepje ervan maken. Het kan allemaal en is zeker aan te raden.
Tons

Zwarte goud

We leven nu eenmaal in het land van de lekkerbekken. Gourmand, heel deftig verwoord. En nu het jaar op zijn eind raakt, komen de truffels op de markt.Dit gaat heel delicaat, in de markthal staan tafeltjes en daarop zetten de handelaars hun negotie. Dit bestaat meestal alleen uit een mandje met een stuk of wat zwarte knollen en een brievenweegschaaltje. De potentiele kopers lopen keurend langs de tafeltjes en kijken en vragen wat. Denk nu niet dat men kilo`s van dit geweldig lekkere spul wil kopen. Wel nee, dan is meteen je portmoneetje leeg. Het gaat meestal in grammen. Nu kan je met dertig gram, die je in goede olijfolie doet, al een jaar lang, geurige olie hebben. Dus, begint het ritueel van bieden en vragen en na verloop van tijd, verwisseld de kostbare knol toch van eigenaar. Maar die is dan ook dolblij, want er is niets lekkerder dan een truffel. Overal in te gebruiken en het maakt van iets eenvoudigs, meteen een geweldige sensatie. Echt, probeer het maar!
Tons

Witte Kerst

Ach, wie wil het niet. Met de Kerstdagen sneeuw. Het is ook een betoverend gezicht.
Zeker zoals vandaag, toen scheen ook nog de hele dag de zon, maar dan gaat het toch oplossen zo met de middag.
Ja....en dan zijn zomaar deze dagen ook voorbij. Wij hebben ervan genoten. Gisteren met alle Hollandse ,,Fransen,, aan een gezamelijke Kerstdis. Een ieder had bijgedragen in de culinaire hoogstandjes, die ter tafel kwamen. Wel moest er eerst een spel gespeeld worden. Dit om er even in te komen.
Daarna de diverse gangen, die door de betreffende kok of kokkin op tafel gezet en daarna weer afgeruimd en de vaat afgewassen. Dan was je voor de rest van de avond van je corvee bevrijdt.
Alles vond plaats bij ons in het ,,atelier,, waar de houtkachel zijn warmte verspreidde, de Kerstliedjes voor de achtergrond zorgden en de lichtjes in de takken voor het sfeertje zorgden.
Tweede Kerstdag bestaat hier  niet, dus was het vandaag een gewone Zondag. Goed om uit te buiken, te wandelen en de restjes op te peuzelen.
Op naar de korte laatste week van het jaar! Tons

Kerstavond

Buiten wordt het al witter. De sneeuw is nu al 20 centimeter hoog. Binnen knispert het houtvuur. De dieren zijn allemaal bij ons in huis, op de kippen na, die zitten liever op hun eigen stok. De tulband staat uit te dampen op het aanrecht. Alle boodschappen zijn gedaan. Zo meteen gaan alle klokken van alle kerken in de omtrek luiden. Dit gebeurd ieder jaar , iedere avond ,èèn week vòòr Kerst om 19.00 uur en dit heeft een groot kippenvel-gehalte. Want als het stil is, hoor je van drie of vier dorpjes de klok  galmen. Mijn lief heeft een muscadetje ingeschonken en er staat een schaal met oesters buiten te wachten. Voor mij de ultime Kerstavond. Kon het altijd maar zo zijn.
Niet al die sneeuw op de weg hoor!
Lieve blog-lezers, ik wens jullie fijne  en plezierige Kerstdagen toe! Tons

De zonnige dagen voor Kerstmis

Even een rectificatie op de voorgaande blogs. Het is geen Misletoe, maar Mistletoe. Sorry!

21 December is de winter begonnen. Nou hier niet. Er zijn voorjaarsachtige temperaturen en kijk even naar deze roos. Is die effe in de war. Hing verleden week nog alles stijf bevroren en met een laagje sneeuw op de bladeren. Niets meer van te zien. Temperaturen van 12 graden boven nul en een lekker zonnetje.
Ik ben natuurlijk meteen de tuin in gehold. Want daar was ik nog lang niet klaar voor de winter. Want ook wij werden heel vroeg verrast op sneeuw en kou. Maar nu effe niet.
Tons

Er kan gekust worden !

Uit de reactie`s begrijp ik ,dat ik niet de enige ben die geknuffeld wil worden. En ook dat je de natuur geen handje kunt helpen. Maar......,ik heb er èèn. Welliswaar een kleintje, maar je kunt er onder staan. Wat ik natuurlijk veelvuldig doe. Het wachten is nu op een passant, die mijn geduld wil belonen. Maar de aanhouder wint. Wel ga ik nu proberen, of ik er nog eentje aan de haak kan slaan. Enne... de aanhouder wint.
Tons

Misletoe

Ja, hier hangen ze. En het zijn er veel. Zo te zien pluk je ze zo uit de boom . Nou vergeet het maar, ik heb het geprobeerd en het viel vies tegen. In de eerste plaats, hangen ze hoger dan je denkt en ze hangen niet keurig aan een tak. Nee ze groeien over een lengte van tien centimer door de tak heen. En je kunt ze niet zomaar afknippen.
Misschien heb je het al geraden,  ik heb het over de Maretak, of Misletoe. Deze woekeraar groeit veel op oude vruchtbomen en bij onze buren waar niemand woont, zitten er tientallen in de oude boomgaard.
Ik wil wel een paar van deze wild-groei-bollen, want daar mag je ongestraft onder gekust worden. En zeg nu zelf wie wil dit nou niet. Dit geldt alleen voor de Kersttijd hoor.
Eerst probeer ik om er in te klimmen. Maar goed dat er niemand kijkt, want het mislukt falikant. Dan ga ik een lange kniptang halen, nu mis ik de kracht om de tak door te knippen. Enfin morgen probeer ik het met een ladder.
Tons

diepvries-vis

Je ga je toch afvragen hoe het met die visjes is, zo onder een ijslaag. Zo te zien gaat alles nog prima. Door de heldere delen heen,kan ik ze nog heen en weer zien flitsen . Ik ben de enige niet die ze in de gaten houd. De poezen lopen ook regelmatig over het ijs en kijken verlekkerd naar de oranje lijfjes. Maar als zij speels naar ze uit willen halen, zit er een barriere tussen. Mijn kans komt nog wel, schijnen zij te denken. Of zij dromen van een gefileerde iglo-goudvis.
En het verhaaltje, van de zwarte kat op het ijs; morgen dooi. Gaat al dagenlang niet op.
Tons

Boerenkool

Het vriest. In de nacht een graad of vier vijf. Op de dag rond het vriespunt. Het is koud. Ik vind er niks aan. Het enige pluspuntje zijn de wintergroenten. En bij ons in de tuin is de boerenkool, prominent aanwezig.
Het is uiteraard geen Franse groente. Wel zie je het de laatste jaren in de stadse perken staan. Deze groene varieteit en zijn donkerrode broer, die wat stugger is. Soms zaai ik op regels en plant ik later uit. Vanwege de warmte deze zomer was mijn zaaisel mislukt en had ik geen zaad meer voorhanden. Een vriendin bracht plantjes mee en dit was de redding. De vorst is er lekker over heen gegaan en de smaak is super. Het liefst eet ik ze gestampt, met een flinke lepel havermout en spekjes erdoorheen. Dan een rookworst en een lekker jusje erbij. Laat nu de kou maar komen, wij zijn er tegenop gewassen.
Tons

groenroof

Als het tegen de Kerst gaat lopen, krijg ik altijd de kriebels. Dan wil ik de boel op gaan sieren. Decoreren heet dit in 2010. Eerst haal ik de dozen met ballen etc. naar beneden. En vervolgens ga ik het bos in. Denk niet dat ik de bomen ga slopen hoor. Dit is een ,,alleen op de wereld,, bos en behalve ikzelf, komt er niemand. Bovendien zijn er sparrebomen die omgewaaid zijn, maar niet dood en die takken knip ik eraf. Om de doodeenvoudige reden, dat ik er goed bij kan. Ook gaan er eikenbladtakken op mijn stapeltje, die staan zo mooi met goudkleurige ballen. En hedera en brem enne...., zo kom ik met armen vol thuis.
Tons

Processierups

Dit is GEEN processierups, maar het is wel een dotje, vindt je ook niet?
Nou dat is de echte heus niet hoor. Ik weet er nu alles van, dankzij de reactie`s en een kijkje op internet, over deze engerd.
De meest vreselijke brandplekken of oogletsel kun je er van opdoen. Dus.... uitroeien die nesten, zeker als ze in je eigen tuin zitten.
Ook een afdoend middel, als je er niet bij kunt, het nest kapotschieten. Wel opletten dat er niemand achter loopt. Als het nest kapot is, schijnen zij te bevriezen.
Nu ga ik niet uit de doeken doen, waar bij mij de voorkeur naar uit gaat. want voor je het weet heb je de partij voor de dieren in je nekvel. Maar als het effe kan, kruipen er volgend jaar geen rupsen in processie door de tuin.
Tons

Wollebol

Iedere winter zie ik ze weer zitten in de dennenbomen. Deze wollige witte bollen en ik zeg tegen een ieder die er naar vraagt, dat er rupsen in zitten. Maar helemaal zeker ben ik er niet van, want ze overwinteren ook dik onder nul en in het voorjaar komen de rupsen eruit. Maar kunnen deze kleine rupsjes dan overleven in de kou? Wie kan mij hier het antwoord op geven?
En het is niet een enkele bol toevallig bij ons in de tuin. Nee bijna iedere den heeft er èèn. Het geeft wel een mooi natuurlijk Kerst-versier-gevoel. Wel even erbij denken dat de meeste een meter of 10 hoog zitten.
Tons

Noten-oogst

Het is ieder jaar weer een spannende dag, als de noten naar de cooperatie gebracht gaan worden.
Het is een oogst van weken rapen en maanden drogen. Dit rapen doet T. met een harkje, dan hoeft hij niet iedere keer te bukken. Het gaat niet snel, maar dit hoeft niet meer in ons geval, tenslotte zijn we retraitants.
Na het rapen gaan ze in gaasbakken, die een overblijfsel zijn van de bollenteelt. Maar deze bakken zijn uitermate geschikt voor de noten, de wind kan er goed door blazen.
Vanochtend kwam een vriend helpen om de bakken op de aanhanger te zetten en naar de koper te brengen.
We stonden er alle drie bij te kijken hoe Monsieur Monteill, de noten kraakte, proefde en nog eens goed bekeek en toen goedkeurend knikte. We konden naar huis met een stralende T. die de buit binnen had. Jaaaaaa, we praten wel over 246 kg. walnoten hoor.
Tons

La santè de Tokke

Weer eens een berichtje over de patient, die geen patient meer is. We zijn voor de laatste maal bij de chirurg geweest. Het gaat zo goed, we hoeften niet meer terug te komen. De volgende keer gaan we weer naar de longspecialist en dit is volgende week donderdag. Alle dagen gaat het een beetje beter en de wandelingetjes van voordien met Sam, zijn ook weer hervat. Je ziet het, alleen maar juichende berichten.

Nu we toch in de stad zijn, willen we ook ff een marktje pakken. Dit is altijd een klein feestje in Brive. Is in Holland op de markt ,, je gulden een daalder waard,, in Frankrijk is het precies andersom. Maar dan heb je ook prachtige, ambachtelijke en biologische waar. Het kwijl druipt je uit de monhoeken, als je langs de kramen loopt. Wij weten wat we willen en laten ons niet verleiden. Of toch.......
Tons

Lid-cactus

Eènmaal per jaar staat deze lila waterval op mijn vensterbank. De rest van het jaar staat hij in een koele slaapkamer en doet niks. Dan ineens eind november zit hij vol met piepkleine gekleurde bloemknopjes. Tijd om naar de huiskamer te verhuizen. Een beetje meer water, een beetje voeding en .Wallah! Een maand lang ,een eclatante , schreeuwerige bloemenzee. Dan vallen alle verlepte bloempjes er weer af. En is het weer tijd om naar zijn verblijf te gaan. Ik ben dol op deze ouwerwetse struik en spreek hem ook regelmatig toe.
Dankbaarheid in deze vorm is een geschenk, zeker in de maand December, als het maar niet licht wil worden. Voor de rest hebben wij niet te klagen. Na de sneeuw en het ijs, zijn er al een paar dagen met 16 en 18 graden, dus goed uit te houden. Gisteren hebben wij zelfs buiten gegeten.
Tons

Jas-mijn Jas-jou

Wat kan de natuur toch ongelooflijk grillig zijn!
Lag er drie dagen geleden nog een dik pak sneeuw en vroor het dat het kraakte,
vandaag was er een zwoele bries en deden de bloemetjes van de jasmijn hun best om open te springen.
Nu zie ik het beide graag. De witte wereld en de ontluikende bloemen.
Veel tijd om er bij stil te staan, was er niet vandaag. Er moest geschilderd worden.
Het model wat we uitzochten was een Kerststilleven. Hiervoor werd er een spiegel neergezet, met brandende kaarsen ervoor en een glazen olie-lamp.  Een paar snoeren kralen lagen er wat slordig voor gedrapeerd en....dames ga je gang maar. Pfffffff, moeilijk hoor! Hoe maak je een glazen olie-lamp en dan nog maar niet te spreken van al die vlammetjes, ook in de spiegel. Enfin aan het eind van de middag, stonden er toch aardige dingen op het linnen. Tons

Vol verwachting klopt ons hart!

Ook in het Franse zuiden komt Sint Nicolaas. Er zijn hier twee handen vol Hollanders en wij vieren dit al jaren met elkaar in ons atelier.
Dit doen we met een dobbelspel en de pakjes ruilen voordurend van eigenaar. T. is de spelleider en stelt op een zeker moment de klok in. Dan mag nog een ieder èèn keer gooien en de pakjes die je dan voor je hebt, zijn van jou. Nu gebeurt het ook dat er bij zijn die met niets naar huis gaan. Jammer dan!
Het plezier is groot, de rijmen geweldig en de pakjes qua inhoud klein.
De warme wijn en boerenkool met worst, completeren het geheel en de klok wijst bijna twaalf aan, als iedereen weer huiswaarts keert.  Dit jaar kwam de Sint op 4 december en moest vandaag op tijd in Holland zijn.
Tons

De Sint een handje helpen

Als de vijfde december gaat naderen, krijg ik kriebels. Bakkriebels. Het ene kookboek na het andere wordt doorgebladerd en ik kom altijd weer bij de recepten van m`n Moeder en Grootmoeder uit.
De rafelige, vergeelde blaadjes zijn bijna niet meer leesbaar. Maar het prachtige handschrift van beide is duidelijk herkenbaar. Wat jammer dat ik hun handschrift niet ge-erfd heb, hun ogen trouwens ook niet. Hun donkerbruine fonkelende kijkers. Ik zie ze nog zo voor me.
Maar hun nagedachtenis leeft voort in de Sinterklaas-lekkernijen. En het recept start met: 6 pond bloem, 4 pond boter etc. Tja, m`n Oma had elf kinderen die zij groot moest brengen en meer dan een speculaaspop zat er vast niet in op stoeltjes-ochtend 6 december.
Hun speculaas-plank gebruik ik ook zelden. Ik krijg de poppen er zo slecht uit. Iedere keer pulk ik ze er in stukjes en beetjes uit en rommel ze daarna weer aan elkaar. Nu heb ik de moed opgegeven. Ondanks hun goede raad. Eerst een uur in gezouten water en altijd rijstebloem gebruiken om de plank te bestuiven.
Sorry Mam, sorry Oma, ik heb het geprobeerd. Maar m`n speculaas smaakt prima en morgen ga ik banketletters maken.
Tons

ijswijn

Vanacht is de temperatuur gedaald tot min vijf graden.
Dit is net niet genoeg om ijswijn te maken, dan moet het namelijk min 7 zijn. En zijn de druiven weer ontdooid, dan kan je het vergeten. Ook doe je het oogsten in de nacht, dan vriest het op zijn hardst.
Wel kun je voor een halve fles wijn ongeveer 40 euro vangen. Dit is wel de moeite, maar je oogst zo weinig sap, omdat je ze in bevroren toestand moet persen. En dit is allemaal per ongeluk ontdekt, 214 jaar geleden.

Nu, je snapt wel dat deze druiven daar niet voor hangen. Gewoon teveel oogst dit jaar en geen zin om er wijn van te maken. Dit was drie jaar op rij mislukt. Dan snap je het wel. Het is nu een welkome traktatie voor de vogels. Die hebben het met deze kou ook niet zo naar hun zin. Het is weer eens wat anders, dan broodkorstjes. Maar ja, het zijn dan ook, Franse vogels.
Tons

kwakkelkoud

Zo te zien is het allemaal gelukt en sta ik er zelf het meest van te kijken.
Degene die in het verleden mijn blog regelmatig bekeken hebben, weten wat zij te wachten staat. Voor de nieuwkomers:
Deze blog onder de titel ,,Comme ci, Comme ca,, gaat over de alledaagse dingen rondom onze niet alledaagse ,,plaats,,
Zomaar wat verhaaltjes over het leven hier, het klimaat, de tuin en onze huisdieren. Kortom, ons leven op het Franse platteland.

Dat de winter veel te vroeg is ingetreden merken wij hier ook. Sneeuw en ijs hadden wij al deze week, nu is het bitterkoud met natte sneeuw en wind Maar het is goed toeven bij de houtkachel, wel is er de klus van het hout binnen halen en zorgen dat de dieren ook een warme en vooral droge plek hebben.
Tja, December heeft een heftig entree!
Tons

experiment

Nu ga ik proberen of ik onder hetzelfde nummer een andere blog kan maken. De santè van Tokke gaat iedere dag beter en men wil weleens wat anders op de blog . Als het mislukt, moet ik het onder een ander adres doen en stuur ik dit wel op. Eerst proberen. groet Tons