De Sint een handje helpen

Als de vijfde december gaat naderen, krijg ik kriebels. Bakkriebels. Het ene kookboek na het andere wordt doorgebladerd en ik kom altijd weer bij de recepten van m`n Moeder en Grootmoeder uit.
De rafelige, vergeelde blaadjes zijn bijna niet meer leesbaar. Maar het prachtige handschrift van beide is duidelijk herkenbaar. Wat jammer dat ik hun handschrift niet ge-erfd heb, hun ogen trouwens ook niet. Hun donkerbruine fonkelende kijkers. Ik zie ze nog zo voor me.
Maar hun nagedachtenis leeft voort in de Sinterklaas-lekkernijen. En het recept start met: 6 pond bloem, 4 pond boter etc. Tja, m`n Oma had elf kinderen die zij groot moest brengen en meer dan een speculaaspop zat er vast niet in op stoeltjes-ochtend 6 december.
Hun speculaas-plank gebruik ik ook zelden. Ik krijg de poppen er zo slecht uit. Iedere keer pulk ik ze er in stukjes en beetjes uit en rommel ze daarna weer aan elkaar. Nu heb ik de moed opgegeven. Ondanks hun goede raad. Eerst een uur in gezouten water en altijd rijstebloem gebruiken om de plank te bestuiven.
Sorry Mam, sorry Oma, ik heb het geprobeerd. Maar m`n speculaas smaakt prima en morgen ga ik banketletters maken.
Tons