Je ga je toch afvragen hoe het met die visjes is, zo onder een ijslaag. Zo te zien gaat alles nog prima. Door de heldere delen heen,kan ik ze nog heen en weer zien flitsen . Ik ben de enige niet die ze in de gaten houd. De poezen lopen ook regelmatig over het ijs en kijken verlekkerd naar de oranje lijfjes. Maar als zij speels naar ze uit willen halen, zit er een barriere tussen. Mijn kans komt nog wel, schijnen zij te denken. Of zij dromen van een gefileerde iglo-goudvis.
En het verhaaltje, van de zwarte kat op het ijs; morgen dooi. Gaat al dagenlang niet op.
Tons
Geen opmerkingen:
Een reactie posten