Pavlova

Wat is een etentje zonder toet. Onaf natuurlijk!
Daarom ook nog het recept van een super-toetje en niet moeilijk te maken.
Dit recept kreeg ik een half jaar geleden van Jannie en ik heb hem, sindsdien een paar keer gemaakt.
De zachte friszure smaak van het fruit, in verrukkelijk gezelschap van het krokantzoete eiwitschuim en de slagroom. Is iets, wat je geproefd moet hebben.
Klop de eiwitten van 7 eieren stijf met 200 gr. witte basterdsuiker. Voeg op het laatst 1 eetlepel maizena toe. Schep dit in een rondte op een plaat met bakpapier.
Bak dit in een oven van 140 gr. van buiten bros en van binnen zacht in 5 kwartier.
Laat afkoelen in de oven (uit)
Vul met zacht fruit, klop de slagroom stijf en schep dit erboven op.
Vergeet niet de kommen uit te likken.
Tons

Patè de maison

Morgen krijg ik gasten, nu is dit niet zo spectaculair, want het gebeurt wel meer. Maar soms heb ik zin om me uit te sloven en maak ik alles zelf, wat ter tafel komt. Vandaag begin ik met een patè van het huis.
Wij wonen in een geweldig land, wat ingredienten betreft, voor dit soort lekkernij.
Bij de slager haal ik een ,,chair de saucisse,,. Dit is een op smaak gebrachte varkensgehakt.
De van de herfst, gedroogde ,,Trompette des morts,, gaan even in de Armagnac.

Met een ei en een plak kalfslever in kleine stukjes, gaat dit erbij. Even goed mengen en in een met dunne spek beklede vorm doen.
Bij de verswinkel zag ik verse pepers en die gaan daar bovenop.
In de oven doen , in een slee met kokend water en anderhalf uur later is er een sprankelende vleespastei

Wel wachten tot morgen, met aansnijden,  dan zijn alle smaken goed vermengd.
Tons.

Kraanvogels

Het is af en toe een herrie van jewelste, hoog in de lucht.
De kraanvogels gaan weer richting t' Noorden en zij hebben het luchtruim, boven mijn hoofd uitgekozen voor hun vluchtroute.
Dit is niets nieuws, zij doen dit tweemaal per jaar. In de herfst gaan zij naar het Zuiden en nu weer vice versa.

En niet alleen in de lucht begint het voorjaar, ook in m`n tuin tjoept de ene bloem na de andere uit de grond..
Het is een kleurig feestje aan het worden en ik ben te gast.
Zo slurp ik alle kleuren met grote teugen op en geniet ik van de eerste zonnestraaltjes, die af en toe vervangen worden door wat milde regen.

Maar het maakt allemaal niet uit, de groei zit erin en dat is het voornaamste.
Tons

Date

Deze lekkere gladde jongen, heeft een date bij mij in de vijver. Hij hoeft daar weinig voor te doen. Lekker afwachten.........Wel zit hij met 15 a 20 soortgenoten in dezelfde soeppan. Er is in de verste verte nog geen vrouwtje te bekennen.

Maar,,,,,ik heb het helemaal mis. Dit zijn de jongedames die zitten te wachen op hun afspraakje. De heren (aanmerkelijk kleiner dan hun geliefde) komen later , aarzelend op deze forsgebouwde jongedames af.

En, natuurlijk had ik een romantisch tafereeltje willen fotograferen. Maar daar leenden de jonggeliefden zich niet voor. Zo gauw ik m`n camera tevoorschijn wilde halen, tjoepten zij weer onder water.
En nu maar afwachten wat voor een nageslacht hier van komt.
Tons

Komst van de lente!

De eerste dag thuis, stond de wereld een beetje op z`n kop. Ik moet 6 uur inhalen of wegwerken, het is maar hoe je het bekijkt. Midden in de nacht wakker worden, klaar wakker en trek in een ontbijtje en dan constateren dat het nog maar  01.00 uur is.  Alle foefjes om weer in slaap te komen mislukken, het gevolg is, dat ik de was in de machine prop om 03.00 uur in de ochtend en de mails heb nagekeken om 0.400 uur.

Maar zo gauw het ochtend is, ga ik de tuin inspecteren en kijk m`n ogen uit. Er staan al allerlei voorjaarsbloemen in bloei en de treurwilg zit al met groene blaadjes. M`n handen beginnen te jeuken en het liefst begin ik meteen de borders te verzorgen.

Maar voordat het middag wordt, sta ik te gapen en ga het liefst weer naar m`n bed toe. Het is ieder jaar hetzelfde als ik terugkom uit het verre Azie. Het duurt gewoon een paar dagen, voordat ik weer de ouwe ben.
Tons

Weer thuis

Was ik weer een paar dagen uit de lucht. Niet omdat ik een zere vinger had, of dat m`n internet tegoed niet toereikend was. Maar`,,,,,, dit gebeurt gewoon weleens als je 11.000 km. ver weg zit. Inmiddels ben ik weer ,,op honk,, na twee dagen reizen.
Eerst.drie luchtreizen, van Chiang Mai naar Bangkok, van Bangkok naar Amsterdam en van Amsterdam naar Toulouse. Toen nog een paar uur met de auto, waarna het heerlijk was om weer thuis te zijn.

De laatste dag, was het tijd voor ,,een feestje,,
Het geeft wel te denken als er een feest gevierd wordt, als Moeder/Grootmoeder naar huis gaat.
Maar er was veel pret en uitgezwaai op de luchthaven en er werd ook een kleine traan weggepinkt.
Het was weer geweldig en snel voorbij. Ook is het altijd moeilijk om het lekkere huisje achter te laten.
Maar thuis  komen is ook weer fijn en de mooie herrinneringen en foto`s laten een goeie stempel na.
De blog blijft gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen, rond en op de boerenhoeve.
Tons

Langs de straat

Licht en donker, heel gebroederlijk naast elkaar, op zoek naar een beetje maagvulling, wat wel welkom is bij deze kleine knorretjes.Hoewel? zo gauw ze de kilo`s eraan hebben, belanden zij op tafel en wie heeft daar nu zin in. De toekomstige klant misschien?
Zelf denk ik dat deze biggetjes er niet zo gezond bij lopen en het water loopt me beslist niet in de mond, bij het zien van deze mini-karbonaatjes.

Zomaar een muziekje op straat, waar een passeerende politieagent de gitaar leent van een van de bandleden en een heerlijk stukje muziek ten gehore brengt.
Tons

Vrouwen in het dorp

Dit is Oen, een Thaise vrouw uit het dorp. Soms helpt zij haar schoonzuster in haar winkeltje, als zij inkopen moet doen in de stad. Het is niet altijd een goed idee, want zij kan niet van het bier afblijven.

Deze Hmongvrouw is nog niet zo oud, maar zij heeft jaren geleden een herseninfarct gehad en is nu eenzijdig verlamd. Zij kijkt niet vrolijk, maar is het wel.

En deze twee kleinkinderen zijn veilig onder de hoede van Grootmoeder.
Zomaar wat vrouwen van het dorp, die ik regelmatig tegenkom en die ik straks weer ga verlaten.
Tons

Hmong-dekens

Ook hier zit ik volop in de vervaardiging van m`n Hmong-dekens, Tenslotte is hier het idee geboren, verleden jaar. En nu een jaar later, kan ik terugkijken op een kleine collectie, die allemaal een eigenaar gevonden hebben. Ik heb vast al eens vermeld dat een deel van de opbrengst naar het schooltje gaat, hier in het dorp.

Ik moet dit geld nog gaan overhandigen en m`n bedoeling is, om dit èèn van de laatste dagen te gaan doen. Dus dinsdag of woensdag.
Gisteren heb ik inkopen gedaan op de groothandelsmarkt in Chiang Mai.
Band en geborduurde stroken in allerlei kleuren en oude klederdracht-rokken, om daar ook weer handwerkstukken uit te halen.
Graag had ik ook de voddendekens meegenomen, de kleuren hier zijn weer anders dan in Europa.
Maar ik ben benieuwd of ik alles mee kan nemen  wat nu klaar ligt en daar is geen plek meer voor nog meer ballast.
Tons

Danseresjes

Dit kleine Hmong-danseresje brengt er nog niet veel van terecht. Maar zij leert het vast wel, van haar vriendinnetjes, die even ouder zijn.

Deze lieve meisjes kwamen wij tegen toen we in de stad, Chiang Mai liepen te winkelen.



Helemaal opgedirkt, als grote dames, gaven zij een show ten beste.

Op de achtergrond stond afspeelapparatuur, waaruit traditionele Thaise muziek klonk.

De meeste voorbijgangers bleven even staan luisteren en gooiden een donatie. in een hiervoor bestemd blik.

Ik had het idee dat het geld voor een goed doel was. Maar omdat ik de Thaise taal niet kan lezen, kon er ook makkelijk wat anders staan.

Alles gaat sierlijk en gracieus en de beheersing van handen en lichaam zit er al helemaal in.

Ik schat deze dames in de dop, op 6 en 8 jaar .                                 

Tons                                                                                                                           

                                 .

,,International school..

Kleindochter zit op de mooiste school die je je kunt wensen. In een parkachtige omgeving met prachtige gebouwen, overdekte plaatsen en een groot zwembad, wordt hier lesgegeven, aan kinderen vanaf de creche tot aan de universiteit. Er zijn allerlei nationaliteiten, vaak met half Thaise ouders. Koreaanse kinderen zijn veelvuldig aanwezig, omdat deze school goedkoper is dan de particuliere scholen in Korea.

Het onderwijzend personeel komt over de hele wereld vandaan en Oenisa heeft ook een Nederlandse Juf, die het leuk vindt om Hollands met haar te praten.
Deze school is een uur rijden van huis en in de vroege ochtend wordt zij door de chauffeur weggebracht en meestal door haar Vader opgehaald. Maar als Oma in de buurt is, fungeert die ook regelmatig als taxi.
Tons

Pancake

Dit leuke clowntje ,,Pancake,, geheten, is een keertje met me meegeweest naar de stad. Vrolijk huppelde zij, hand in hand met mij door de winkels. Volslagen onbekend was zij voor mij en ook  mijn schoondochter, die mee was, had haar maar èèn keer gezien.

Haar Moeder is na de bevalling verdwenen en haar veertienjarige Vader, heeft haar bij zijn Moeder geparkeerd. Zo te zien heeft zij een vrolijk leven. Tijdens onze lunch koos zij voor een hamburger en bedekte die met een dikke laag ketchup. Na èèn hap hield ze het voor gezien.

Poseren is haar op het lijf geschreven en zo gauw ik m`n camera pakte, ging haar vingertje in de lucht.

Beladen met roze,  pluizige tasjes en prinsessen-sieraden, hebben we haar slapend teruggebracht bij Oma.

Ik neem haar zeker nog een keer mee.

Tons

Langs de weg

We besluiten om maar weer eens richting huis te gaan en volgen nog een tijdje de Mekong, langs Laos.

Overal staan casino`s op eilanden in de Mekong, daar worden de gokkers heen gevaren, in bootjes waar ,,win and win club,, op staat. Deze chinese gokpaleizen zijn onder de grond, alleen het bovengedeelte is erboven.
Af en toe maken we een stop op een lokale markt en krijgen de meest vreemdsoortige produkten aangeboeden, zoals deze kikkers.

gedroogde buffelhuid.

Of deze piepkleine vogeltjes, in een iets ruimere behuizing.

Vlak   võõr de avond valt, komen we in ons dorp aan, waar de buurvrouw ons in de armen valt. Zij dacht dat we al naar Europa vertrokken waren. Buuf blij, Familie blij, Noesse en uiteraard wij ook weer blij.
Tons

Noord Thailand

We rijden door de prachtige landschappen van het noorden, waar de Hilltribes wonen. Soms over brede, nieuw aangelegde wegen, soms over zandwegen, waar men aan bezig is om er een ,,Super Highway,, van te maken. Alle lof voor het wegennet in een omgeving waar weinig verkeer is.
Dit zijn allemaal dames van de Akha-stam.

Degene in de witte bloesjes hebben gouden ringen om hun nek, de zogenaamde ,,longneck`s,, Als baby krijgen zij de eerste gouden ring om hun nek gesmeed en in de loop der jaren komen er meer bij.  Er zijn dames die hun nek zòn twintig centimeter uitgerekt is. Zij kunnen ook niet meer zonder, dan knikt hun hoofd opzij.
Ook hebben veel van hun vrouwen deze hoofdtooi op. Het is een zwaar zilveren geval , met munten en ballen.
Zij leven in eenvoudige bamboe-hutten in de bergen en telen groente en fruit. Dit allemaal ter vervanging van de papaver, waar opium van gemaakt werd. De Moeder van de Koning heeft indertijd gezorgd dat deze mensen andere gewassen gingen verbouwen en nog is de staat er druk mee bezig, door hun ,,Royal Project,,

Weer terug

Het is niet wat we verwachten van Myanmar en verlaten ons (niet schone) hotel. Stappen achter op een brommer en de twee bestuurders brengen ons weer naar de grens. Daar krijgen we onze paspoorten terug en aan de Thaise kant een visum voor de komende twee weken We rijden langs de grens naar ,,The Golden Triangle,, het gebied van de opiumteelt. In The Hall of Opium, bezoeken we het museum. Dit is een werkelijk prachtige gebouw, wat opgericht is door de Koning, ter nagedachtenis aan zijn Moeder die een voorvechtster was, bij de beeindiging van deze teelt. Men laat op indrukwekkende wijze zien, wat deze drug betekent heeft voor Azie en de wereld.
Ook bezoeken we een fototentoonstelling van Victoria Foreiter, over de Hilltribes, in een zeer luxe hotel en belanden per toeval in een theeplantage.
Na al deze cultuur, volgen wij nog een tijd de Mekong rivier, met aan de andere kant Laos en vinden in Chang Kong, een plantenrijk geusthouse. Waar we tussen de backpackers een heerlijk plaatsje vinden
Tons

Mayanmar

 Na een nacht in een verlopen resort, langs smalle en steile wegen geklommen, komen we toch bij de grens aan.

 Daar mogen we niet met de auto overheen. Er komt een man op ons af met een bordje ,,carpark,, erop geschreven en hij fietst voor ons uit, naar een plek waar de auto kan staan en hij gaat er op passen. Ook moeten wij onze paspoorten afgeven, die krijgen we terug als we het land uitgaan.

 Als we lopend de brug oversteken zijn we in Mayanmar. Daar kiezen we een ,,tuktuk,, uit en vragen of de jongeman een hotel voor ons weet. Onderweg stopt zijn motor en moet hij gauw een fles brandstof kopen.

Een gids laat ons (mooie) dingen in de stad

Een gids laat ons de (mooie) dingen van de stad zien.  We eten slecht en moeten snel weer terug naar het hotel omdat om 5 uur de ,,checkpoints,, sluiten.

Tons

In de bushe

Na ons nachtje Pai, gaan we helemaal omhoog langs de grens van Birma. Het is berg op en berg af en ik ben blij met zòn grote vierwieldrive onder de gat, want zelfs die heeft soms moeite met de steile hellingen. . De wegen worden onverhard met kuilen en ik krijg het heel benauwd als de meter van de brandstof begint te zakken. er is in geen velden of wegen een pomp te bekennen. De redding is nabij als we een handbediende pomp op een vat tegenkomen, die bediend wordt door een lief jong meisje die ook nog engels spreekt. Zij heeft gestudeerd in Taiwan en is daar blijven werken bij het gouvernement.We rijden nog wat verder naar het oosten en doen over tweehonderd kilometer ongeveer de hele dag. We zien prachtige natuur en lieflijke dorpjes, bij een riviertje is een uitspanning waar we kunnen overnachten en er zijn nog twee gasten. Zij komen uit Holland, wonen in  Frankrijk en rijden net als wij en paar weken door Thailand.
Tons