De zevende week is ingegaan

Voor ons is zes weken een hele poos, maar voor de patient is het heuuuuuuuuul lang.
Deze foto heeft nergens wat mee te maken, nou ja nergens, het is natuurlijk een hele mooie, nog niet gerestaureerde broodoven. Hij staat zo lief tegen dit huis aangeleund, met zijn mosgroene muts. Die verdient een plaatje.
De rit naar ,,Montfaucon,, neem ik iedere keer anders en wat de afstand en snelheid betreft, maakt het allemaal niet zoveel uit. Ik rij er vijf kwartier over en dan sta ik ook in het gebouw. De route over Gramat, is het mooiste en die ga ik in de toekomst meer doen.
Langs de A20 is misschien het snelst, maar dan moet ik iedere keer tol betalen.

 Ik tref de patient in uitgebluste stemming aan. Hij heeft zels geen trek in het eten wat al op ons staat te wachten