Nieuw leven

In deze ouwe landbouwschuur heeft een geboorte plaatsgevonden. Nee het is nog geen Kerstmis.
Het is ook geen blijde ontvangenis, want er lopen er al zoveel in het rond. Maar vanochtend zag ik haar of hem, ineens voor de deur zitten. Ik schat het toch een maand of twee en laten we eerlijk zijn, dan smelt je hart bij zòn lief koppie.

Op de foto wilde het  nog niet, want je bent wild en je blijft wild. En ik wil dit graag zo houden.
 Mama wil nog wel poseren, als ik maar niet te dichtbij kom. Dan begint ze ineens te loeien en haar poten naar me uit te slaan. Jaren geleden hebben wij haar al ,,Oma,, gedoopt, kun je nagaan wat haar leeftijd is. Zij heeft ook al voor een aanzienlijk nageslacht gezorgd. En allemaal meeeten.

Door dit open venster lopen Ma en kind de vrije natuur in, om hun boodschappen te doen in het weiland.
Ook komt Oma tweemaal op een dag wat brokjes halen bij de keukendeur, zoals haar andere bastaards ook gewend zijn te doen. Een dezer dagen verwacht ik de nieuwe spruit hier ook te ontmoeten.

Achter deze grote rollen hooi is de babykamer ingericht, alles gestoffeerd met lekker zacht strooisel en niet bereikbaar voor de vijand. Want Rijnaart de Vos is altijd op jacht. En ook de wilde katers in de buurt zijn niet zo aardig.
Ik heb het ook alvast een naam gegeven. Jip. Hiermee kun je twee kanten op, want ik vrees dat ik moet wachten, totdat het wel of niet met nageslacht aan komt zetten. Om de definitive, hij of zij stempel opgedrukt te krijgen.
Tons