Wondertjes

Het kan er in de natuur toch mooi van langs gaan.
|Zie ik deze langbeen het hele jaar niet, verschijnt hij zomaar op de eettafel, om ons gezelschap te houden.
Ik heb even naar z`n kleverige vingertjes gekeken, daar zitten allemaal lange haartjes aan waarmee hij zich vasthoudt aan de tafel.

En wat te denken van deze lichtgevende schoonheid, het is kurkdroog in het bos, maar op een plekje waar een stroompje langsloopt en het mos en de stammen wat vochtig zijn, groeit hij in al z`n pracht op een omgevallen boomstam

Ik loop wat dieper het bos in en denk , wat moet dat rubberen elektriciteitsdopje daar in die boom.
Fout!! Het is de biefstukzwam die daar hangt te groeien. In werkelijkheid nog roder dan op de foto.
Ben ik effe blij dat ik de camera meegenomen heb.

Diverse keren krijg ik een tik op m`n bol, de kastanje`s vallen met regelmaat uit de boom. Ze zijn niet groot dit jaar, maar daar is het ook te droog voor. Volgende keer ga ik deze lekkernij oprapen om te poffen boven het houtvuur. Maar daar is de temperatuur nog te hoog voor. Met 32 graden ga je geen vuurtje stoken.
Tons

Noot-tijd

Dit is het!!!!  Het beige goud van de Correze.
Iedereen die hier eens geweest is, weet het. September---Noten raaptijd.

Als de maand September begonnen is en de nachten koeler worden en daardoor vochtiger, gaan ze vallen. De bolsters worden door het vocht zacht en barsten open. Tijd voor de noot om zich te laten vallen.

2011 is het jaar voor de vruchten. Hadden we al bijzondere oogsten, van de aarbeien, pruimen, bramen, bessen en appels. Nu hangt er ook een vracht aan noten in de bomen. De takken hangen op de grond en wij stutten de meeste zware ,,jongens,,

Op het ogenblik is er een prima hulpmiddel in de handel om te helpen met de oogst. Een soort ronddraaiende kooi, die de noten opzoekt. Maar T. doet het op zijn eigen wijze manier, met het harkje.
En ik moet zeggen, het werkt prima.
Tons.

Nieuw leven

In deze ouwe landbouwschuur heeft een geboorte plaatsgevonden. Nee het is nog geen Kerstmis.
Het is ook geen blijde ontvangenis, want er lopen er al zoveel in het rond. Maar vanochtend zag ik haar of hem, ineens voor de deur zitten. Ik schat het toch een maand of twee en laten we eerlijk zijn, dan smelt je hart bij zòn lief koppie.

Op de foto wilde het  nog niet, want je bent wild en je blijft wild. En ik wil dit graag zo houden.
 Mama wil nog wel poseren, als ik maar niet te dichtbij kom. Dan begint ze ineens te loeien en haar poten naar me uit te slaan. Jaren geleden hebben wij haar al ,,Oma,, gedoopt, kun je nagaan wat haar leeftijd is. Zij heeft ook al voor een aanzienlijk nageslacht gezorgd. En allemaal meeeten.

Door dit open venster lopen Ma en kind de vrije natuur in, om hun boodschappen te doen in het weiland.
Ook komt Oma tweemaal op een dag wat brokjes halen bij de keukendeur, zoals haar andere bastaards ook gewend zijn te doen. Een dezer dagen verwacht ik de nieuwe spruit hier ook te ontmoeten.

Achter deze grote rollen hooi is de babykamer ingericht, alles gestoffeerd met lekker zacht strooisel en niet bereikbaar voor de vijand. Want Rijnaart de Vos is altijd op jacht. En ook de wilde katers in de buurt zijn niet zo aardig.
Ik heb het ook alvast een naam gegeven. Jip. Hiermee kun je twee kanten op, want ik vrees dat ik moet wachten, totdat het wel of niet met nageslacht aan komt zetten. Om de definitive, hij of zij stempel opgedrukt te krijgen.
Tons