De eerste oogst, dit jaar

Flinke buien, met tussendoor toch zonnig weer, moet een goede reden zijn om het bos in te gaan op paddestoelenoogst.
Nu was ik vergeten dat er ook nog volle maan bij moet zijn. Dit was vast de reden dat er nog niet echt veel viel te zoeken.
Maar een paar handen vol heb ik toch gevonden. En het kinderlijke gevoel dat dit oproept, als je het okergeel tussen de bladeren door ziet schijnen. Tja, dit kan ik niet doorvertellen, dit moet je meemaken.
Het was wel nat tussen de bomen en de varens. De pijpen van m`n katoenen broek waren al gauw doorweekt en ik stroopte ze op tot boven de knie, want als ik heuvelopwaarts loop, dan kost het zoveel moeite om m`n benen omhoog te krijgen. Hierna schamp en schraap ik m`n benen tot bloedens toe aan de bramen.Ja je moet er wel wat voor over hebben. Maar gebakken met een gefruit sjalotje bij het vlees vanmiddag, smaakten deze Cant6harellen heerlijk.
Tons

Bezetting van het terras

Weer terug op Franse bodem, waar m`n kleine terras, vòòr de bovenverdieping in bezit genomen is.
Bij de koop van dit huis, vonden wij allerlei nissen in de muur, waar religeuse beeldjes in stonden. Dit heb ik zo gelaten en vond het wel een beetje nostalgisch.

Maar tijdens mijn afwezigheid heeft een vogel, het kruisbeeld eruitgegooid en heeft daar zijn woning ingemaakt. Omdat de sokkel van het kruis vrij zwaar is, moet het geen klein vogeltje zijn.
Ik ben ook erg benieuwd wat daar straks uit tevoorschijn komt.

En ongeveer een meter daarvandaan,  is een hoornaar ook aan het bouwen. Hier ben ik niet zo blij mee, want deze grote engerd heeft twee angels en als je daar door gestoken ben, moet je met spoed opgenomen worden.
Het is nog maar een klein bouwsel, van grote architectonische omvang. Wel zit ik te overwegen om met een bedekt lijf, deze woning te verwijderen.
Wordt vervolgd.
Tons

Treinen

We willen iets meer zien dan de prachtige stad Porto.
Daarom besluiten we een treinreis te ondernemen naar het platteland, nou ja, plat.
We gaan het binnenland in en rijden twee-eneen half uur langs de rivier de Douro.

Passeren mooie stationnetjes en het landschap wordt al ruiger en de heuvels hoger.
Ook vliegt de temperauur omhoog, nu we niet meer aan zee zitten.

Het plaatsje Pinhao is ons eindpunt en daar gaan we en tijdje rondzwerven en proberen een praatje te maken met de mannen die staan te vissen Ons Portuges begint al aardig te vorderen, Hoewel, het nog steeds erg onbekend in de oren klinkt.

Bij terugkomst in de stad, is er een hele menigte op de been, om naar een proccesie te kijken en mee te bidden.
Wij hadden al eerder in ons stadsdeel aanplakbiljetten gezien hierover en wilden ook dit niet missen.

Een grote schare mensen met brandende kaarsen volgde de stoet Een vrouw stond op een podium te zingen en de pastoor bidt bij bepaalde punten en alles schaldt uit luidsprekers in de bomen.
Morgen gaan we weer aan de terugtocht beginnen.
Tons