De das

Al jaren ben ik dol op dassen. Geen strop of gebreide, maar die prachtige grote beesten met een witte streep over hun kop. Maar sinds een paar weken, ga ik ze toch effe anders bekijken.
Om in de tuin te komen, graven ze gangen onder het gaas en de poortdeur.

Dan gaan ze in de tuin zitten kakken en dit is niet mis. Een grote kerel zou er trots op zijn.
Maar deze vredelievende beesten doen dit niet thuis in hun dassenburcht. Nee zo zijn zij niet opgevoed. Buiten de deur heeft moeder hen geleerd. En omdat hun burcht niet ver van ons verwijderd is, gebeurt dit dus op ons terrein.

Omdat zij honger hebben gekregen van al dit gedoe, gaan zij op zoek naar een lekker hapje.
En onder ons mooie gelijke gazonnetje zitten engerlingen in de grond. En dit is nu net het hapje dat zij heerlijk vinden. Met hun scherpe lange nagels slaan zij gaten in het gazon, om die dikke vette maden op te graven.
Omdat dit allemaal in de nacht gebeurt, kan ik deze lieverds niet op de foto nemen.
Maar wel hun bewijzen en dat ik hier niet zo blij mee ben, dat snap je wel.
Toch vind ik het geweldige beesten.
Tons