Uittocht uit Afrika

In de vroege ochtend kom ik in Cairo aan, ziek van vermoeidheid, maar dit kon ook niet anders,
Bij de transfer word mij een hotel aangeboden, ik weet niet waar ik dit aan te danken heb, maar waarschijnlijk zie ik een beetje groen.
Een busje brengt mij naar de stad, naar een riant hotel.  Zelfs krijg ik daar drie maaltijden aangeboden.
Heerlijk douchen en slapen, ook al is het midden op de dag.
Omdat ik hier 15 uur moet wachten, ga ik na m`n dutje en lunch, in de lounge een kop thee drinken, helaas heb ik geen Egyptisch geld en m`n visa doet het hier niet (?)
Er zit een mevrouw naast me (zonder sluier) en zij biedt aan om mijn consumptie te betalen en ik krijg er nog èèn.
De volgende uren wordt mij van alles verteld over de politiek in het land. En we gaan als dikke vriendinnen uit elkaar.
Van mij, alle lof voor Egypt Air en Cairo!
Op de luchthaven staat Angela te wachten, die met me mee gaat naar Thailand. En weer hebben wij vertraging.

8 januari ,,Maasai,,

Na drie nachten luxe is het tijd om uit elkaar te gaan.
Met Corrie en Annelies in de taxibus naar het vliegveld ,,Killimanjaro,, rijden we weer door de uitgestrekte velden van de Maasai door. Dit is de enige stam die nog in traditionele klederdracht loopt, met kleurige kralensnoeren speer en masker. Zij wonen in hutten van palen, gras en koeienpoep en zij lopen met grote kudde`s koeien en geiten door hun vruchtbare graslanden. Foto`s nemen wil ik niet en zij vinden het volgens mij ook niet leuk. Er zijn wel jongens (in rode doeken) en meisjes (in blauwe) die voor geld op de ,,picture,, willen, maar dit is zo gemaakt, daar heb ik geen zin in.
Ik word gedropt op een piepklein vliegveld en m`n reisgenoten gaan verder naar Arusha, waar ze met de bus verdergaan naar Nairobie, om van daaruit naar Nederland te vliegen.

Ikzelf ga van ,,Killi,, naar Zanzibar en daarna naar Dar es Salaam, de hoofdstad van Tanzania. Hier moet ik negen uur wachten op m`n toestel naar Cairo. Het is een zeer eenvoudig vliegveld en het is zo adembenemend heet, dat ik er effe ,,mee an,, raak. Ik kan nergens heen en inchecken gaat nog niet. Ik sta op straat met 2 koffers en iedere taxironselaar staat aan me te trekken. Ik kan m`n grote koffer kwijt in een kantoortje en met de kleine ga ik in een cafetaria zitten om de komende nacht weg te lezen of een puzzel te maken. M`n laatste shillingen besteed ik aan eten en drinken, want in Thailand heb ik daar niets aan.

Killimanjaro

Na weer een dag rijden, brengen onze jongens ons bij de Killimanjaro, de hoogste berg in Afrika en in de wereld de hoogste alleenstaande top.

We logeren in een bloeiende tuin die eens een koffieplantage was en krijgen een ruime bungalow toegewezen in koloniale stijl.

Vanaf dit punt gaan er mensen, individueel, of in groepen, de top beklimmen.

Er gaan gidsen en dragers mee, want de tocht duurt vijf dagen en alles moet meegesjouwd worden.

Wij doen het wat eenvoudiger, met Filius. Deze oudere man, een kennis van Anne, neemt ons mee op een tocht van vijf uur, op het onderste gedeelte van de berg.

Voor we starten laat hij ons zijn huisje, vrouw,koe, twee biggen en drie geiten zien.

In de tuin teelt hij bananen en af en toe heeft hij een gidsklusje.

We zijn al snel bekend op het park, vanwege de wijn die we bij het eten drinken en onze kaartsessies in het restaurant.

sÀvonds worden we naar huis gebracht door de nachtwaker en het vele personeel komt af en toe een praatje maken, half om half in `t Engels en Swahili.

foto,s in de serengeti 14 januari

Wat is ie groot hé

Op de rand van de ngoro-goro vulkaan

Emigratie van zebra`s.

De rest van de foto`s staan op de vorige blog, Tons

foto`s 14 januari

Waterbock met paarse vlekken op de flank

Moeder met baby

Een Hippo-juffrouw met haar kleuterklasje.  

Onze tweede dag in de Serengeti begint met de ontmoeting van ,,Dikkidik,,

onze koningin van de Serengeti.

Een boom vol wevernestjes.

De prachtige visarend 2 x per ongeluk

foto,s in de serengeti

De ,,banda,, van de eerste nacht.

onze luxetent

De nachtwaker met pijl en boog

13 januari, foto`s Serengeti

rest volgt, hij doet het niet meer

foto`s schooltje en ziekenhuis

In het ziekenhuis bij Anne, met de gehandicapte kinderen en hun Moeders

En op het schooltje, welke ook een schenking ontvangen heeft

foto`s 10 januari

 Dit is de roodkophagedis

 Van oud ijzer wordt weer van alles gemaakt

 Hoe meer billen, hoe aantrekkelijker je bent.

Prachtige beelden van oud ijzer in een mooie hoteltuin

8 januari in de kerk

Lopend naar de kerk in de busch

 Het is spannend om achter ons aan te lopen

 Zang en dans van het koor

Heb ik beloofd dat er nog foto`s gingen komen.
Ik ga het proberen, hier in Azie gaat het beter, maar ik zit nog steeds niet in de snelle wereld.
Dit is in de kerk 8 januari

mededeling

Voor onze trouwe fotofans
het uploaden van de foto's bij 8tot 14 jan. lukt echt niet. de verbinding is zo traag dat ik al blij ben dat de tekst overkomt!

14 januari

Tse-Tse

Weer vroeg uit de veren en we genieten van een westers ontbijt.
We willen olifanten zien en leeuwen, maar eerst gaan we de nijlpaarden zoeken.
In de rivier, dicht tegen elkaar, een hele soeppan vol, dikhuiden.
Ook olifanten zien we, wel een beetje ver weg voor de foto.
Er liggen zelfs twee leeuwinnen op ons te wachten en een wil wel effe overeind voor de foto.
Ook zjn we happy met wat struisvogels voor ons neus, hier staan we zelfs stil en verwonderen ons
over hun grootte.
We rijden naar de Ngorogoro, dit is een heel grote krater ontstaan door de breuklijn die er langs loopt
we zonden hem over de rand en genieten van de diepte en het uitzicht.
Ook zijn er ongemakken tijdens onze tocht, de wegen zijn paden met keien en soms rijden we door een rivier.
Er staan oververhitte auto'langs de weg en ook wij krijgen en lekke band.
Onderweg komen we een zwerm te-tse vliegen tegen en we worden op alle plaatsen door onze kleding
heengestoken. We zitten onder de bulten en nu maar hopen dat we de slaapziekte niet krijgen.
Deze dag slaan we ons bivak op langs de weg in een klein dorpje en het is moeilijk om aan voedsel te komen.
De bevolking zelf eet ,,Ugali,,dit is gemalen mais met water gekookt, maar voor ons bakken zij kip.

13 januari

Serengeti

We stappen in de landrover met open dak, om onze safari te starten, met Jamail achter het stuur n
en Casi, al gids. Eerst rijden we naar de grens van de ,,Serengeti,, natuur-reservaat, wat net zo groot
zo groot is, als Belgie en Nederland samen.
Aan de rand daarvan, overnachten we in ,,Banda's,,(dit zijn ronde hutten met een rieten dak) en gaan in de ochtend om 7.00 uur op pad.
We worden al meteen begroet, door Bavianen en daarna rijden we door kudde,s zebra's en wildebeesten. Ook giraffe's en buffels zijn er tal-
rijk. Het is een bizondere ervaring om vanuit een vierwieler, tussen deze dieren rond te rijden.
Onze jongens zijn goedlachs en spraakzaam, hoewel wij hun Engels niet altijd verstaan.
Het is slecht rijden over de paden met keien en soms door het water. En als we naar en tentencamp worden gebracht om te slapen, zijn we bekaf
Als echte Afikagangers zitten we na een warme douche (voor het eerst) voor onze tent te genieten van het ondergaan van de zon.
Het leuke is, dat dit luxe camp , van de neef van Lidie is.

11 januari

School en zieknhuis

weer een dag ,,stad,, met een missie.
Eerst naar een schooltje, waar kindertjes uit de arme wijken onderwijs krijgen, met steun
van het fonds.
Daarna gaan we op bezoek bij Anne in het zieknhuis.  Zj is een project opgestart om gehandicapte kindere
n uit de provincie, ergo-therapie te geven.
Deze week zijn er vijf kinderen met hun Moe
der in het zieknhuis om te leren, hoe om te gaan met hun handicap.
Anne heeft speciale stoeltjes en looprekjes gemaakt en leert ook de Moeders daar mee om te gaan.
Het is dankbaar werk, maar ook hier speelt gebrek aan geld een grote rol en zij weet niet of ze hier lang mee
door kan gaan.
We moeten dollars hebben voor onze geplande safari, maarworden van het kassie naar de muur gestuurd
en vele banken en uren later, lukt het toch, om onze pakketten schillings om te wisselen.
Bij het plaatslijke ,,cafe,, hadden wij en paar dagen geleden een B.B.Q. besteldt, voor onze laatste avond in
Kiseme.

10 januari

Pikie-Piki

Deze dag gaan we gebruik maken van het openbaar vervoer.
We lopen vanaf huis, naar het wachtstation en kunnen kiezen uit de ,,Pikie-Pikie,, (dit zijn
jongens op en brommer, die je tegen betaling meenemen) of de kleine, uit elkaar vallende busjes.
We kiezen voor het laatste en we worden tussen 23 personen ingeklemd. Vallen kan niet, Als
 we over de hobbels en kuilen gaan. Als haringen in een snikhete ton, druk ik met m,n neus in
de plooien van de grote man naast me.
Bij de eerste beste halte, gaan we er weer uit en lopen een uur richting stad.
Over een pad met vuilnis, afvalwater en open riool. Maar iedereen loopt en de vrouwen keurig
rechtop, meestal met al haar bagage op het hoofd en een kind op de rug en aan iedere hand een.
We stppen vaak om te kijken naar de handwerklieden, die langs de weg van alles maken van gebruikte materialen.
Op de markt is het een kleurige bonte uitstalling, van meestal gebruikte kleding, schoeisel en linnengoed.
Hier hangt een andere sfeer en we worden voortdurend gevraagd om Geld. En Annelies wordt tegen en muur geduwd
en er verdwijnt een hand in haar broekzak, waar niets in zit.
Gauw ingestapt in een langsrijdende taxi, die we vooraf betalen, om brandtof te kopen.
In een luxehotel waar we ons laten afzetten kan gemaild worden en in hun tuin, met gesmede
beelden, eten we en heerlijke lunch

zondag kerk

Kerkdienst

Zondag  kerkdag
Ook wij doen daar aan mee en moeten daarvoor eerst een half uur lopen. Wiliam een man die in het koor zingt,
haalt ons op.
door en langs akkertjes en lemen huisjes, komen we bij de kerk aan. Een schuurachtig gebouw,
een golfplaten dak en binnen wat ruwhouten bankjes. Het is een protestantse dienst, maar dit
heb ik aan het eind pas in de gaten. Het is weer een vrolijk geheel met dansende en zingende mensen.
Ook wij komen aan de beurt en worden om beurten toegesproken, Anne fluistert  in wat we in het Swahili terug moeten zeggen.
,,God is groot,, en daarna mogen we weer gaan zitten. Nu krijg ik een klein meisje schoot, die
constant van de bank geduwd wordt door haar buurkinderen. Ze is warm en heeft prachtig gevlochten haar, met een rechtopstaande ,,puus,, op haar hoofd
In de middag is er en markt in de wiijk waar we wonen. Veel kleding en schoenen. Het meeste gebruikt. Ook potten en pannen en door de Masai aangeboden zelfgemaakte medicijnen gemaakt van\
van kruiden.
Nog even geprobeerd bij het internetcaf in de stad, waar ik wel de foto,s wegkrijg, maar daarna niets meer.

Gloria 7 januari

Gloria
Er komen geregeld mensen langs, om te vragen voor werk en Anne laat een man het hondenhok
repareren. Dan hebben zijn vrouw en kinderen die dag weer te eten. Met de veerpont gaan we naar een
 stuk grond verderop aan het meer, waar we warempel een fiets kunnen huren. Die van mij heeft geen remmen en een
driedubbele slinger in het wiel en zo mankeren alle fietsen iets. Door het losse zand kunnen wij toch nog een hele leuke tocht maken,omdat er bijna geen verkeer is.Op de weg terug maak ik plaatjes van een geelgroen-gevlekte cameleon en wevertjes (gele vogeltjes) die een rond nestje bouwen van gras.
Rond de vertrekhal van de boot is het een kleurige boel, van de wachtende menigte. Kraampjes
met handel, tafeltjes met eten en drinken en de mannen en kinderen die van alles aanbieden.

Aan de overkant belanden we in een trouwerij en het bruidspaar wil met ons op de foto. Ook mag ik zelf de familie fotograferen.
Een stukje verderop wordt er een film opgenomen van een religieus koor en zo is er van alles te doen,
op straat. In de ,,vinexlocatie,, waar Anne woont, is er een vrouw Gloria die verlamd is aan haar benen.
Zij heeft twee aangenomen weeskinderen. Zij komt met haar oudste kind in aanmerking voor de Anne Kuijs Stichting die schoolkinderen sponsort. Haar oudste jongen wil naar de middelbare school en met haar geringe
inkomsten kan zj dit niet bekostigen. Zij maakt zittend op de grond in haar lemen hutje, zakjes
met gepofte erwten. Zij heeft en driewielfiets met een trapstel voor haar handen en zo kan zij naar de stad om
haar handel te slijten. Dat dit bijna niets opbrengt, kun je op je vingers natellen. Maar Gloria
is vrolijk en blij. En als we met geld voor haar oudste zoon komen aanzetten, staan de tranen
in haar ogen. Het geld is voor school, kleding en vervoer en met 100 Euro in het jaar, is er een veel betere toekomst voor deze kinderen weggelegd, als zij naar school gaan.

De Anne Kuijs Stichting brengt iedere cent van de gever op zijn plaats en dit geeft een goed gevoel. Stuur gerust een mail naar de Anne Kuijs Stichting en je ontvangt voortaan de nieuwsbrief: annekuijsstichting@xs4all.nl. Iedereen is van harte welkom als donor!